Schetsen. Deel 2 (onder ps. Samuel Falkland)

(1904)–Herman Heijermans– rechtenstatus



[pagina 117]
Hoop. Ze stond op en kleedde zich an. Túk-tùk-tùk-tùk, kakelden de kippen. ‘Koest!’ Belabberd weer. De regen gutste over de dakpannen, glee in zabbelende stralen van pan tot pan, met gootjes en spatjes en stuivingen. Je hoorde den wind om de schoorsteenen rukken. Túk-tùk-tùk-tùk. ‘Hoe laat is 't?’ ‘Hallef tien.’ ‘Regent 't buiten zoo?’ ‘Nou!’ ‘Geef me kousen is an!’ ‘Hier hebbie ze.’ ‘Gooi dan toch 't raam open! 't Stinkt hier om niet uit te houen!’ Túk-tùk-tùk-tùk. Stinken déé 't. Bij 't raam zaten de duiven in d'r hok, op 'n stoel stingen de vier raven; op den grond, tegen den schoorsteen kakelden de kippen, d'r naast waren de drie hanen, op de tafel de kooi met eksters, - maar 't meest van àlles, de meest goddelooze stank was van de reigers. Die vraten visch. Dan lagen de graten in het hok te rotten. Je wer d'r misselijk van.
[pagina 118]
‘Wat voert die eene reiger uit?’ ‘Die lijkt niet erg fiks.’ ‘Blijf d'r nou af! Bemoei je d'r niet-mee!’ ‘Nou ik doe de graten vast weg!’ ‘Blijf d'r af zeg ik-ie! Versta-je me niet?’ ‘Maak nou maar niet zoo'n larie!’ ‘Jij maakt dat de beesten krepeeren!’ ‘Ikke? Wel allemachtig wat 'n leugens!’ ‘Kijk me nou die reiger is. Die is zoo an 't verrekken!’ ‘Hij zal te veel gevreten hebben.’ Túk-tùk-tùk-tùk. ‘Hebbie gister 't hok van de duiven schoongemaakt?’ ‘Dat zie je.’ ‘Nee dat zie'k niet!’ ‘Doe dan maar beter je oogen open!’ ‘Zeg is bè-jij klaar of mot d'r weer....!’ ‘'k Ben niks bang voor jou, hoor! an slaag wen je ook, as je dat maar weet!’ ‘Ik waarschouw je!’ Ze had geen trek om op den vroegen morgen al slaag te krijgen, hield d'r mond, lei 'n krant op de tafel, zette de bordjes en kopjes klaar en ging brood halen. Op de trap liep ze Piet tegen 't lijf. ‘Morgen Piet.’ ‘Morrege snoes. 'k Wou juist bij je kommen. Kè-je Vrijdag, Zaterdag, Zondag meegaan?’ ‘Waar na toe?’ ‘Den Bosch en Tilburg.’ ‘Alle kosten vrij en tien gulden hè?’ ‘As altijd.’ ‘Nou goed.’ ‘Binne de varkens al op streek?’ ‘De varrekes?.... Wás 't maar zoover.... Die
[pagina 119]
groote is 'n kreng... die probeert nog altijd te bijten... Loop-ie niet effen op?’ ‘Nou liever niet. Bij jullie stik je van den stank. Hoe kennen jullie 't uithouen om te slapen met zooveel beesten!’ ‘Mot jij maar 'n villa voor ons huren, zeg!’ ‘As 't an mijn lag, snoes!’ ‘Pas nou op. Boven ken-die alles hoore.’ ‘Nou, Vrijdag, Zaterdag en Zondag, hè?’ ‘Ja.’ ‘Dag!’ ‘Wacht, 'k ga zoover mee. 'k Mot brood halen.’ Beneden bleef ze nog wat kletsen. Nou gauw door-loopen. Wat keek-ie weer zuur. ‘Waar ben je zoo lang gebleven?’ ‘Brood gehaald.’ ‘Met wie smoesde je op de trap?’ ‘Met Piet. Hij het me voor Vrijdag, Zaterdag en Zondag angenomen.’ ‘Kon-die niet bovenkommen?’ ‘Hij wou niet.’ ‘Ik waarschouw jou, hoor!’ ‘Waarvoor?’ ‘Meer zeg ik niet.’ ‘Je ben gek, zeg!’ Túk-tùk-tùk-tùk! ‘Niet zooveel melk in me koppie!’ ‘Bedien je dan maar zelf.’ ‘As 'k zeg da-jij 't mot doen, dan hè-je 't te doen, versta je?’ ‘Nou, ik mot niks hebbe van jou kale drukkie!’ Meteen sloeg-ie d'r met z'n zware hand op d'r gezicht. ‘Daar! Daar hè-je kale drukkie!’ ‘Tóch doe 'k 't lekker niet, groote lafbek!’ ‘Zel je 't doen?’
[pagina 120]
‘Nee! Sla me maar dood! Tegen 'n vrouw hè-je moed hè? Tegen 'n vrouw! Tegen 'n vrouw! Toen Dirrek laatst me partij opnam bè-je in 'n hoek-ie gekropen, hè! Lafbek! Valschert! Geniepige schooier om iemand op z'n oog te slaan!’ ‘'k Zel je leere! Om je gebler geef 'k niet zooveel!’ ‘Ik de cente verdiene en slaag toe! Jij heb mooi luilakken, mooi weer spelen van mijn cente!’ ‘Van jouw cente? Van jouw cente! Jij doe wat zonder mijn! Wie het de duive geleerd? Wie het de haane voor 'n kruiwagen geleerd? Jij of ik? Van háár cente! 't Is me wat! Hè-jij de eksters gedresseerd? Weet jij met de varrekes om te gaan? Van haar cente!’ Kauwend bleef-ie doorgrommen. Een groote hap en dan binnensmonds.... van háár cente, òch! - weer een hap en een slok thee... van haar cente òch! - weer een hap. Zachies griende ze met veel gesnuiter van d'r neus... Zoo'n gemeene lafbek.... zoo'n vrouwenbeul...., maar dan snort ze nóg in d'r neus. Ze zou 'm toch geen voldoening geven. Eten alsof d'r niks geleverd was. Lekker. ‘Kom ruim af.’ De duiven liet-ie los. Ze zatten op z'n hand en pikten 'm. An de kippen gaf-ie ook te vreten. Túk-tùk-tùk-tùk. Mop, de groote doffer rippeteerde op de tafel. ‘Allo! Up twee! Up twee! Wacht jij mot 'n mep hebbe! Allo! Up twee! Up twee! Kop op! Allee! Up twee! Up twee! Lang-zaam! Langzaam! Tik! Ik zal jou krijge! Hè-je die gevoeld? Als je niet luisteren wil mot je voele! Up twee! Up twee! Goed zoo! Mooi zoo! - Hè-je gezien dattie 't nou doet?’ ‘Ja.’
[pagina 121]
‘Geef de Krop is an... Zoo... allo! Poot op, poot op, poot op! Tik! Goed zoo, August! Duikelen! Duikelen! Hoep Hoep! Goed zoo!’ Zij zat bij 't raam. D'r oog gloeide. Die patjakker! Mooi gezicht voor de andere artisten. Nou kon Dirrek weer is zien, wat ze voor 'n leven had. Schmink zoo'n oog nou is weg!... Goddank Vrijdag, Zaterdag en Zondag vrij. Niks met 'm te maken. Den heelen dag plezier met de artisten en gezelligheid. 's Avonds effen in je tricot schieten en 'n nummertje met de duiven, de eksters en de hanen. Dan je weer ankleejen en na blijven plakken met Piet en Dirrek, die d'r wel bij zou zijn.... Túk-tùk-tùk-tùk. ‘Up twee! Kom valderappus! Up twee! Poot op! Duikelen! Goed zoo. Mooi zoo!... Kom, leg nou niet te slapen. De bruine zit vlak naast je!’ Over de dakpannen siepelde het water, egale, hokkende stralen, die neerkletsten in de dakgoot. Pannen en water en 'n stuk pijp, anders zag je niks. Effen hoorde je nog 't geschuifel in de Warmoesstraat. Om je dood te kniezen, zullek weer. As 't niet zoo regende zou-ie uitgaan. Nou zat je opgesloten en most je nog koest zijn. ‘Zie je nou hoe j'm mot tikken? Kijk-ie of kijk-ie-niet? Als j'm tegen z'n poote slaat tegelijk - zóo - doet-ie 't. Hè-je gezien? Zóó. Hup!’ ‘Ja - zoo hinkt-ie.’ ‘Dat zel-die wel afleeren.’ Mop zat op d'r schouer, pikte z'n veeren glad. 'n Beetje je oog betten dan zal 't wel overgaan. Zoo'n Judas! Zooas die de beesten rammelde, zoo sloeg die haar ook. As zij 't groote varreke was, zoo z'm in z'n poote bijte as die d'r hannesde. Wacht maar! Met haar was-die d'r nog niet. Ze
[pagina 122]
liet zich niet langer koejeneeren. Zij had de beesten. Die waren van háár geld. As die weer sloeg smeerde ze 'm. Wat smeren? Dan sting je an de dijk. Zonder de beesten was je niks. As j'm smeerde most j'm mét de beesten smeren. Hoe kreeg je de beesten? Hij had d'r niks an. Nee maar stel je nou is voor, dat hij d'r mee ging optrejen. Hij in 'n tricot met z'n kromme beenen! Héhèhè!.... ‘Wat zit je nou stom in je eigen te lachen?’ ‘Hinder ik jou?’ ‘Je doet as 'n idioot!’ ‘Toch niet zoo idioot as jij!’ ‘Dat zit nog!’ 'm Maar laten kletsen.... as j'm smeerde zonder de beesten, was-die instaat ze aan de poelier te verkoopen. Zoo was-die. Hoe kreeg je ze weg? As-die in 't artistencafé zat kon je 'n kruier laten komen en den boel afdragen. Dan was-ie z'n recht kwijt, kon die d'r niks meer an doen. Van 't slaan had ze wel zesmaal getuigen. As ze de beesten had was ze van 'm af. Maar varrekes. De twee varrekes en de big, die samen zooveel centen gekost hadden. Die kon je zoo maar niet meesjouwen naar 'n andere kamer, die stingen gestald... Túk-tùk-tùk-tùk. Kippen dat waren lieve beeste! Wat was ze ook met varrekes begonnen? Of je nou 'n kruier nam of op reis d'r tusschen uit trok - wat gaf 't, as je de varrekes moest achterlaten! Was-die al niet eens van plan geweest om ze an 'n slager te verkoopen? As ze nou maar zóover gedresseerd waren, dat-ze mee op de reis konden, dan hiel je den heelen boel bij mekaar, kon je de scheiding beginnen. Om dan z'n gezicht is te zien! As die dacht d'r gage te krijgen en d'r 'n brief van 'n awekaat gebracht wier. 't Was nou de langste tijd geweest. 't Hing af van
[pagina 123]
de varrekes. De big die dee 't wel. Maar de groote had kuren. As die niet wou door den hoepel, dan dee die 't niet en je most oppassen voor 'm. Nee maar nou z'n gezicht as die dacht... Hèhèhè! ‘Is dat nou uit met je gelach!’ ‘Mot ik jou permissie vragen!’ ‘Mensch, je mot naar 't gekkenhuis. Je zit naar de dakpannen te kijken en lacht as of je getikt ben!’ ‘Nou wil ik!’ De regen begon op te houen. An de wolken kon je zien dat 'r gauw zon zou komen. As-die nou maar wegging. De duiven dee die al in 't hok. Trok-ie z'n laarzen an? Ja. Hé! Wat 'n opluchting. Nog tien blauwe oogen had ze d'r voor over as de varrekes maar gauw klaar waren. ... ‘'k Ga naar de beesten kijken. Over 'n uur ben ik terug.’ Goddank. Nou scheen de zon ook. 't Leven was nog zoo slecht niet. Túk-tùk-tùk-tùk. ‘Tukke jullie maar jonges. We gaan d'r gauw van door.’

Vorige Volgende

Hoop.