terug kwam van me boodschappe - om half een ga 'k 't ete brenge an me man, die vast werk het an de have - lag ze godbeterme nog op d'r knieë, was ze nog niet zóover gevorderd.’
‘Ik weet 'r alles van. 'k Heb me tienmaal kwaad gemaakt, twintigmaal. Ko, je mot geen vuile pannen in de kast zetten; Ko, je mot niet zooveel soda gebruiken; Ko, je mot heet water nemen voor je vaten; Ko, je mot 's morgens meneer z'n laarzen poetsen... Denk u dat ze d'r iets van onthoudt? Kijk nou is hier. Toen 'k u de briefkaart schreef, dacht ik: dat zal ik nou is an d'r moeder laten kijken. Dat heb ik voor u weggezet. Wat zeg u van zoo'n schotel? Die heeft ze gewasschen. 't Vuil zit 'r zo angebakken. Kijk dat bord is. Da's toch niet te doen! 'n Schaal, die de hondjes schoongelikt hadden, had ze zoo maar in de kast gezet. Da's om 'n ziekte op je hals te halen!’
‘Zou u d'r nog niet wat willen houe, 't nog is probeere?’
‘Nee, juffrouw, 't spijt me waarachtig voor u. Twee heele maanden heb ik 't volgehouen. Me huis is van boven tot benejen vervuild. 'k Dacht bij mezelf: 'k zal d'r wat werk uit d'r handen nemen. 't Hielp niks. Nou, gister kwam meneer thuis, vroeger dan anders. Ik lag de keuken te dweilen en Ko zat in de kamer te naaien. “Wat's dat voor gekkenhuis,” zei meneer: “mot jij de meid spelen en de meid mevrouw?” Nou, meneer had al zooveel van d'r gezien dat-ie zei nou is 't uit. Niks kan ik an d'r overlaten. De aardappels schilt ze zóo dik en ze snoept’...
‘Ja, dat ken ik van d'r.’
‘Ze krijgt hier behoorlijk te eten, van alles. M'n man is zoo overdreven, dat-ie zelf niet meer vleesch neemt dan de meid. Mot ze dan nog snoepen?...
Auteursrecht onbekend