Moet je horen!

[p. 39]

De hond van meester Jaromir

De hond van meester Jaromir,
een schrander en welwillend dier,
wou eens zijn baas verrassen.
Hij pakte een katoenen schort
en bond dat voor en nam een bord
en ging de vaten wassen.

Hij maakte ook de bedden op,
deed al de vuile was in 't sop
en wilde koffie malen.
Maar, dacht hij, 't moet gezellig zijn.
Ik weet het al, ik ga ook fijn
een doos gebakjes halen.

[p. 40]

 

De hond van meester Jaromir

 

die wachtte om een uur of vier

 

of nu de baas zou komen.

 

Maar hij bleef zitten met zijn koek,

 

want meester Jaromir was zoek

 

en is nooit teruggekomen.

 

 

 

Toen is de hond naar school gegaan.

 

Hij deed een oude stofjas aan

 

die meester had vergeten.

 

Zo stond hij voortaan voor de klas

 

en dat het niet de meester was

 

heeft niemand ooit geweten.