Semi-finale

[p. 29]

Momentopnamen

I

Ik heb haar teruggestuurd
toen ze uit de badkamer kwam
de vier treden omlaag naar mijn bed, -
trots en naakt als een koningin.

Nog één keer wou ik het zien
hoe ze schreed met het zekere weten
van een die mysteries bedient.
Dit moment wou ik nooit meer vergeten.

Ze vroeg niet waarom, maar deed
glimlachend wat ik haar opdroeg.
Rustig en rijzig en ritmisch als wie,
ofschoon een vorstin, de regie
van een oude hofmaarschalk volgend,
in trance van liefde gehoorzaamt.

[p. 30]

II

Ik was me.
Een goed substituut
voor 't gemiste orgasme.

Nu ben ik klaar.
Nog een eresaluut
vol zeepgeur aan haar,
en: ‘Dan ga ik maar.’

III

Haar hand op de klink: ‘Ik ben aanstonds terug.’
En hetzelfde als altijd:
Altijd zodra zij afwezig is
begint het vanbinnen, hierboven te zingen
eentonig en hoog: alleen is alleen is alleen is...

Altijd als ze weg is van huis
- maar waar is zij thuis tenzij hier bij mij -
hoor ik dat fijne getinkel,
dat kleine doordringende belletje gaan,
dat niet ophoudt vóór ze terug is.

Laat open die deur, doe hem nooit op de klink
als je weggaat. Beseft ze dat niet?
Altijd als ze mij achterlaat
begint onophoudelijk dit dreinende schrijnen.
Het eindigt pas als ze terug is. ‘Goddank.’