Meisjes
Onlangs hield een mevrouw een lezing waarin ze vertelde dat onze meisjes nog steeds een achterstand moeten inlopen.
Moeten ze dat?
Wij, die denken dat we onze achterstand ingelopen hebben: zijn wij daar zo gelukkig mee? Moeten we eigenlijk niet allemaal een stuk van onze achterstand in stand houden?
De wereld is toch zo voorlijk! Elke dag nemen we vóórsprongen. We zijn al zover dat we niet eens meer weten hoe het gisteren op de wereld uitzag.
Maar ondanks onze slimheid, onze voorsprong en onze kennis zijn we niet veel verder gekomen dan de Mavo, bij wijze van spreken.
Wij weten niet hoe we ons leven moeten inrichten.
Wij weten niet hoe we een land moeten besturen. Wij weten zelfs niet eens hoe we hongerenden aan brood moeten helpen.
Wat moet het heerlijk zijn een achterstand te hebben, te weten dat die andere mensen zo volwassen zijn, zo heel erg goed alles weten, psycholoog zijn en psychiater, arts en rechter! Mensen die vast allang de Mavo achter de rug hebben en die zich al jaren bezig houden met meisjes met een achterstand.
Mag ík een achterstand hebben?
k denk dat een achterstand soms beter is dan een voorsprong. Of moeten we ernaar streven dezelfde intelligente mensen te worden als die ruziënde doctorandussen die bekvechten om een hoger honorarium?
De wereld is vol mensen met aktentassen en academische graden. Al die mensen hebben het in hun intelligentie, wat betreft het oplossen van eenvoudige levensproblemen, niet
Auteursrechtelijk beschermd