Stukken maken

[p. 173]

De zwijgende vader

Vaders zijn vaak geen sprekers. Vaders zijn werkers. En als ze niet werken kijken ze televisie, zitten ze ergens langs het water met een hengel of staan ze langs de lijn op het voetbalveld.

Vaders spreken soms zo weinig met hun kinderen! Ze hebben maar enkele woorden. ‘Kom aan tafel’. ‘Eet’. ‘Houd je stil’. ‘Wat moet je nu weer?’.

Hun woordgebruik kent weinig variaties. Vaders drukken zich vaak ook niet aardig en vriendelijk uit. Ze houden het bij commando's, bevelen, meestal geschreeuwd. ‘Probeer me niet met dat meisje aan de deur te komen’. ‘Zwijg als ik spreek’. ‘Houd je mond, je weet er niks van’.

Moeders hebben méér woorden, ook al zeggen ze met die woorden niet veel. Ze praten soms alleen maar vanwege de warmte die de woorden verspreiden, om het kind gerust te stellen of om te laten blijken dat alles ‘goed’ is.

Als later de volwassene terugkijkt op zijn jeugd, dan herinnert hij zich vaak een zwijgende vader en een zorgende moeder. Want ook spreken is ‘zorg’.

Een zwijgende vader geeft het kind geen woorden. De wereld evenwel bestaat uit woorden en wie woorden heeft, vindt er zich gemakkelijker in terecht dan iemand die geen woorden heeft.

Iemand die geen woorden heeft, komt ook moeilijker klaar met zijn gevoelens.

Zwijgende vaders zijn mensen die hun kinderen niet leren hoe ze hun gevoelens moeten uiten of hoe ze zich er meester van kunnen maken. Die kinderen staan straks vol onverwerkte gevoelens in de maatschappij, omdat niemand hen geleerd heeft met hun gevoelens om te gaan.

‘Woorden hebben’ betekent: in de wereld de mogelijkheid

[p. 174]

hebben om met de ander in kontakt te treden. Om samen met een ander een relatie aan te gaan, kameraadschap te vinden.

Vaders die zwijgen laten een kind achter dat bang is om te spreken.

Een vader die niet met zijn kind praat, geeft dat kind geen toegang tot hem. Hij geeft dat kind ook geen gelegenheid zich die taalvaardigheid te verwerven die het nodig heeft om deel te nemen aan het maatschappelijk verkeer.

Wie woorden heeft waarmee hij over de dingen kan praten, krijgt vat op zijn leven, en wie met zijn kinderen praat, geeft er blijk van dat hij bij hen aanwezig wil zijn, met zijn persoon, als vader én als mens.

Een zwijgende vader is eigenlijk een afwezige vader.