Byvoeghsel tot den Christelijcken jongelingh
(1647)–Frans Esausz. den Heussen–
Auteursrechtvrij
[pagina 161]
| |
Sangh: O heyligh saligh Bethlehem, &c.
O Groote Godt, machtigh en wijs,
Vol goedigheydt voor die u vreesen:
Wy offeren u lof en prijs,
Voor u genaed aen ons bewesen.
2. Ghy hebt ons wonderlick bewaert
Voor onse wreede doodt-vyanden,
Haer macht ons menighmael vervaerd',
Maer doorgaens bracht ghy die tot schanden.
3. Ghy vaert noch in die gunste voort,
Soo als het blijckt in desen dagen:
Den Spanjaert hebt ghy korts verstoort,
Vernielt, gedempt met sware plagen.
4. Hy ruste toe een Konings Vloot,
Seven-en-tsestigh groote Schepen!
Hy vreesde voor geen tegenstoot:
Hy had veel quaets op ons begrepen.
| |
[pagina 162]
| |
5. Maer uwe oogen sagen toe,
Ghy hieldt de wacht door onse Helden:
Wel weynige, doch flauw noch moet,
Als sy in 't eerst die Vloot na-stelden.
6. Ghy sterckte onse kleyne macht,
En maeckte onsen Tromp kloeckmoedigh,
In swackheyt ghy u kracht volbracht,
Ghy deedt de vyandt vluchten spoedigh.
7. Hy nam sijn wijc, daer hy best mocht,
Dicht onder de Brittaen'sche kusten:
In Duyns heeft hy een Ree gesocht,
Om daer te mogen veyligh rusten.
8. Maer als hy daer vier weken lagh
('t Welck onsen Zee-held heeft verdroten)
Soo quam dien voor-bestemden dagh
Van zijn verderf, by u besloten.
9. Ons' Admirael kloeck en vailjant,
Gesterckt met macht en door gebeden,
Gesterckt met uwe rechterhandt,
Heeft den Maraen op nieuw bestreden.
10. Hy heeft den Vyandt aengetast,
En ghy, o Godt! gaeft uwen segen,
Door eenen mist wierd hy verrast,
En vondt hem metter haest verlegen.
11. Den Vyandt vloot voor u gesicht,
Hier aen de grond, daer aen de stranden:
Veel schepen kregen wy seer licht,
En vele sachmen gantsch verbranden.
12. Al meer als vertigh schepen groot,
En daer by vele duysent zielen,
Sachmen van dese Spaensche Vloot
Gevangen nemen en vernielen.
| |
[pagina 163]
| |
13. Den Pharao, met sijn heyrkracht,
Deedt ghy in 't meyr 't hooft onderhalen:
So deedt ghy oock dees Spaensche macht
Met schip en volck te gronde dalen.
14. Niet ons, niet ons, niet ons, ô Heer!
Niet onse hand', niet onse Helden;
Maer u alleen zy al de eer
Van 't gene wy danckbaerlick melden.
15. O groote Godt, machtigh en wijs,
Vol goedigheydt voor die u vreesen,
Wy offeren u lof en prijs
Voor dese weldaedt ons bewesen.
|
|