Const-thoonende juweel

Bij de loflijcke stadt Haerlem, ten versoecke van Trou moet blijcken, in't licht gebracht

[fol. Ii1r]

[De witte Lavender van Amsterdam]

Haerlem totde Brabanders van Amster:

Den soon Chilonis in Dolimpische speelen heerlijck,
Eer, prijs winnende door zijn cloecke manlijcke daet
Tot groot vernoegen zijns vaders out, wijs en eerlijck:
Sulckx dat te groote vreucht snel af sneet zijn slevens draet.
Dees blyschap is selsaem weert in een Philosooph versmaet.
Doch acht dat door dijn comst O Lavender blom constgierich
Mijn hert VVt levender jonst geen minder vreucht ontsaet:
Dies weest hertlijck wellecooom ghy Minervisten vierich.
Hy die't al in allen is, sy u door zijn Gheest bestierich.

Andtwoord.

Die't al in alls is, een door dit schoone weder
ons by eencomst verheucht: jae soo den Winter ment,
Dat het schijnt, hy alleen niet schickt van boven neder
de guldrandighe Son, maer selfs zijn aenschijn went
tot ons: wiens vlyt tot nut der Armen is bekent,
Behoede u voor schaed', bewaer u sonderlinghen.
Op dat ghy blyven moocht in voorspoet ongheschent,
Soo langh de oude vrou Natura d'Aerde sal dwinghen,
te baren (als sy doet) verganckelijcke dinghen.
Want ghy o! schoone stadt, wiens stantvastich ghemoet
voor langhe tyden den Poten heeft doen singhen,
V Borgheren te baet al noch soo vele doet
door uwen wysen raet door u beleyden vroet,
Dat daghelijcx u lof sal wassen ende meeren.
Dies hebbende verstaen dit u begeiren goet,
Wy uyt levender jonst ons herwaerts wilden keeren
Om naer vermoghen u oock mede te vereeren,
Ghelijck ghy d'uyterlijck ghestalt nu mercken meucht,
'tGemoet doch kent alleen ons Godt de Heer der Heeren,
Die wetend' is dat wy beminnen uwe deucht,
En uwen welstant ons de herten seer verheucht.