Presentatie.
Gelijck een dorstich mensch is wenschende na dranc.
Die hongrich is nae broot. Die naect na de kleeren
En na gesontheyt die ghequest is, ofte kranc,
Soo heeft 'tLavenderken na desen dach van eeren,
Seer vierichlijck gehaect, om med' de vreucht te meeren,
Die u o edel Maecht 'tSpeel-korentken aen doet:
Waer over menich wreck medogentheyt sal leeren,
Den armen mensch te baet, het welck men prysen moet:
Men sal nu claerlijc sien wat deucht, ja wat groot goet
u Redenrijcke-tong verwect, in alle wijcken?
Voor een beginsel dan ontfanget onse groet,
Die Heere die arm wert om d'arme te verrijcken,
Den vlijt verstercken wil van u wiens Trou moet blijcken.
De Liefde van gemoet steets vriendelijck is en goedich,
Geen mensche sy bedriecht, geen mensche sy benijt,
Vreedsamich van gepeys, van sinnen oock lanck-moedich,
Die niemant en verwect tot twist, tweedracht, oft strijt,
Geen eyghen bate sy en soecket t'eenigher tijt,
Verdraget alle dinck, staet na de waerheyt mede,
Geen pracht sy soecken sal, maer alle wellust mijt,
Lichtvaerdich is sy niet, maer eerelijck van zede,
Die haren naesten oyt geen ongerecht en dede,
Maer alle wat sy mach seer mildelijcken schenct,
Geloovet alle dinck, hoopt altijt na de vrede,
Geen valsch en is in haer, noch oock geen quaet en denct:
Maer lydende verdraecht den ghenen die haer krenct.
'tGheloove is een gaef van God de Heer gegeven
Niet ongestadich, Maer vertrouwend' altijt vast,
Op de beloften van het toegeseyde leven,
In Christo onsen Heer, wiens bloet ons sonden wast,
Des menschen herten sy te geener tijt belast,
met eenich quaet gepeys, oft ydele gedachten,
Sy is stantvastich, en ghestadelijcken past
op hen, die t' aller tijt in liefde na haer trachten,
| |
En haren Godt voor een almachtich Heere achten,
De Vader namentlijck de Sone, en den Geest,
Na wiens barmherticheyt en goedicheyt moet wachten
In't vierighe gebet, de minste met de meest,
Also dat hy geensins niet duchtet, noch en vreest.
De hope is een wacht dat onbeweeglijck is,
Van 'tgeen ons is belooft in Christo, die ghepresen
tot aller tijt moet sijn, waer van dat (voor gewis)
geen blijcken hier en sal in't aertsche leven wesen,
Maer in't toecomende, als hy die is verresen
ten oordeel comen sal, en been en vleesch verwect.
Dit is 'tLavenderken, dat u o Prins mits desen
voor oogen wert gestelt, daer ons ghemoet toe streckt,
Seer crachtich ende goet, van reucke onbevlect,
Wit, suyver, hooch van stant, hoewel teer in't aenschouwen,
Die VVt levender jonst in't eeuwich leven trect,
Den mensche die sich wil al eenen Christen houwen,
Wel hun die altijt vast op dese deuchden bouwen.
|
|
Auteursrechtvrij