Const-thoonende juweel

Bij de loflijcke stadt Haerlem, ten versoecke van Trou moet blijcken, in't licht gebracht

[fol. Oo3r]

[De Lelie onder de door'n van Noortwijck]

Haerlem tot die van Noortwijck.

Gelijck door 's Hemels oogh' (mits syne gulde stralen)
het licht der sterren bleeck, en des maens t'ondergaen,
Ia wolcken swart door-breect, verlicht des werelts salen:
Alsoo oock door u ghesicht sulck vreuchdich licht neemt aen
mijn hert, jae minder niet dan 'toyt noch heeft ontfaen,
Soo angh'naem my dit is, soo welcom moet ghy wesen
Cantijcke Lely schoon, die't hebt VVt liefd' bestaen,
Tot mijn en dyner eer, en d'Armen nut ghepresen,
Die sich met deucht verselt heeft voor gheen quaet te vreesen.

Antwoordt.

Wy dancken den wel-rieckenden Speel-cooren,
Om dat zy aen den Lely onder den dooren
By dese haere Trouvve doen blijcken,
Tot consts vermeerderingh', en des Armes oorbooren,
Op dat die niet en comen te gaen verlooren.
Soo wil nu verleenen onderstandt sonder beswijcken,
Als hy duer zijn gheboort en besnydenis ons hertelijcken
heeft verlost, doen wy met sonden waeren belaen,
Tot bewegingh' van dien, wy van Rethorica niet strijcken,
Als men hier eyntlijck mach kijcken // VVt lieft bestaen.

uyt liefd' bestaen.