|
| |
| |
[Folio Ggg3r]
[fol. Ggg3r]
| |
Ballade op de Intrede.
De eeuwighe deucht selfver, die oyt de deucht wracht,
Heeft door liefde t'onswaert, niet om volgronden,
Inde werelt commende, hem selfs tot een roof gheacht,
In als ons ghelijck gheweest, uytghenomen de zonden,
'sMenschen soon te zijn, gaet hy dicwils vermonden,
Dat hy aenghenomen heeft der kindren vleysch end' bloet,
Onvermindert ('tGodlic licht) dat hy is tallen stonden,
Soo was hy volkomen mensch, Barmhertich, liefdich, goet,
De volheyt der deuchden woonden in hem met overvloet,
Is oock met het menschelijc lichaem verresen:
Maer om datmen de deucht, end' niet de mensch afbeelden moet,
Verthoonen wij de seven deuchden Christi ghepresen,
Sonder dees aen ons ghedaen, niemant soud' salich wesen,
Contrari wy met Adams verschriclick quaet voortcommen,
Want door hem quam over 'tsmensch gheslacht t'eeuwich verdomen.
Siet hier dan 'tGheloove passeerende figuerlic,
'tVVelc Christus de menschen gheleert heeft end' ghepreect,
VVie my ghelooft, en in die my ghesonden heeft puyerlic,
Sprac Christus (dees) aen zijn salicheyt niet en ontbreect,
Een deucht boven alle deuchden die Christus ons aensmeect,
Siet de Hoope mede hier passeerende,
Een deuchtsaem werc, 'twelc Christus in ons steect,
Om niet te mistrouwen 'tgheen hy is leerende,
Dat Godt door Christum ons is vereerende,
Met alle de goede daden die Christus oyt deden,
Dies Lieffde wert verthoont, die noyt was afkeerende,
Van Christo die uyt liefde hier quam beneden,
Soo hy teghens Magdalena verclaerde met reden,
Dat hy't al voldaen had, end' alle macht ontbonnen,
Ia Duyvel, Hell end' Doot hadde overwonnen.
| |
[Folio Ggg3v]
[fol. Ggg3v]
| |
Hierom wat deucht mach daer oock oyt zijn ghedaen,
Die by dees salichmakende is te verghelijcken,
Daerom comt 'tbeelt van Rechtvaerdicheyt gaen,
Want Christus rechtvaerdich en heeft noyt willen wijcken
vande beloft Abrahams, belooft niet om verrijcken,
Waer door wy (end' elc mensch) van sonden werden ontlast.
Daerom compt Christi Wijsheyt hier figuerlic strijcken.
Thoont dat in Godts eeuwighe wijsheyt wee besloten vast
(onse verlossinghe) dies Christi Sterckheyt hen rast
te lijden aent Cruyce de doot versmadelick.
Daeromme ic vraecht u alle, seght my wie wast,
Die oyt meer deucht dede dan Christus ghenadelic?
Dies zijn Maticheyt ons is soo beradelic,
Vytghevende zijne gaven die elck moet loven,
Soo veel den mensch, om salich te werden sou behoven,
Daerom 'tserpent alleer den Mensch was gheschapen,
Heeft de goetheyt Christi (in Godt) connen bespooren,
Soo haest Adam gheteelt was, socht hem te betrapen,
Leyde hem te weten, van t'goet en t'quaet te vooren,
Adam stracx weet gierich werdt, doen ginct al verlooren,
Brack 'tGhebodt, dies zond' end' Doot ter werelt haer oorspronck nam
En de bedorven natuer, soo daer staet aenghebooren,
In all' datter u voort ghecomen, van des selfs stam,
O verschrickelic quaet, bedreven door Adam,
Dat de salicheyt belet, ja 'tgoet dencken en wille,
Noyt verschriclicker quaet oyt ter werelt quam,
Dan dat tusschen Godt, end' den mensche maect gheschille,
O hadde hem Adam doch connen houden stille,
End' simpelic ghedaen naer Godts onderwijse,
Soo waer hy end' wy ghebleven inden Paradijse.
Ghelijck dat in Christo alle deucht bestaet,
So compt uyt Adam voort des ziels verslinnen,
Want alle 'smensch gheslacht, door Adams vall' werde zondich zaet,
Levert met Iudam Christum, diemen hoort te beminnen.
| |
[Folio Ggg4r]
[fol. Ggg4r]
| |
ter doot. siet Nijdicheyt besidt haer hart so van binnen,
Benyde Christi eere, end' dat hy werd' ghelooft,
Siet Giericheyt heeft haer oock so connen over winnen,
Om dat sy als Iudas van 'sbalsems ghewin zijn berooft:
Siet Hovaerdy end' eyghen lieffd' haer soo verdooft,
Dies Gramschap hun raedt te nemen wraecke.
Versmaen de leden daer van Christus is 'thooft,
Om haer niet te voeden, soucken valsche oorsaecke,
Soud' dan yemant uyt giericheyt meer quaets connen maecken,
Dan Adam die Iudam teelt, die Christum vercocht,
Waer deur hy onverdient ter doot wert ghebrocht.
Dat wy Christum end' Adam teghens d'anderen voughen,
Daer toe beweecht ons de gheheele Schriftuyer,
Sijn giericheyt is bewesen, laet u dies ghenoughen,
Want gheen aerdts goet hem beweechde te dier uyer,
'tWas hem al (ooc onderdaen) 'twater aerde, locht, end' vyer,
Ia 'tverstant, dat hy al 'tghediert, was gevende namen,
Maer werde weet ghierich noyt verschriclicker zuyer,
Ten ware Christus ons verlost had, deur deucht eersame,
Die wy naer ons cleyn verstant niet anders connen ramen,
Dan Christi ghewrachte deucht te stellen voor de intr,
End' Adams verschriclick quaet doet zonden onbequame,
Gheven wy de contrary plaetsen hier m,
Dus uwen oorlof broeders alhier ter st ,
Christus dede de meeste deucht volcht hem schickelick,
Maer Adam niet (als gierich end' quaet verschrickelick.)
|
|
Auteursrechtvrij