Pest-spieghel(1602)–Zacharias Heyns

2. Handeling. 4. Verschoning.   Verkeerde meyningh.   Tis al van 'tselve daer sit hy weer en bidt,   Wel lieve Magger hoe verstaen ick dit   Hoe meucht ghy doch soo verde verdwalen   Ghy sout veel beter noch een Doctoor halen   Die u Wijf hulp dewijl zy leyt en sterft,   Want dien ghy bidt u preutlen niet bederft,   Ghy'n hoeft u gansch op hem niet te verlaten   Men can licht mercken dat hy u moet haten,   Dewijl hy u soo onghenadich straft,   En als een Richter selfs alsulcke roede schaft,   Die onverdrachlick is vol weedoms ende smerten.   Goed aert.   Wanneer een Vader doch zijn kindt lief heeft van herten,   Castijt hy't menichmael, en hout het so in tucht.   Verkeerde meyninghe.   Ick ben nochtans voor u al veel te seer beducht   Mits ghy niet beter op't naturelijck en achtet
[fol. Biiijr]
Meynt gy dat sulc groot Heer om u te hooren wachtet?   Hy geeft het cruyt van cracht, hy geeft den medicijn,   Die ghy sult spreken aen tot lichting van u pijn   Dat can u helpen Man: so veel aengaet de reste   Dat God tot straffe sent 'tvergift van dese Peste   Die meyning is niet goet: want sulcx hier over al,   Alleenlijck maer ghebeurt by d'ongh'luck oft gheval,   Naer een ghesonde locht gemeynlijck sietmen volghen   Dat Son, Maen ende Ster zijn op den mensch verbolghen,   Waer van d'invloeying 'tgoet oft wel het quade geeft   Na datter een Planeet met d'een oft d'ander sweeft   De loop des Hemels can also de Pest verwecken.   Goed aert.   Verkeerde meyning wech, gy meucht vry wel vertrecken,   Ick wete wel de Heer zijn middelen ghebruyckt   Maer dat de minste saeck haer zynen wil ontduyckt   So dat hy't alles niet en mennet met voorwete   En staen ick u niet toe, hoe wel men tself afmete   Schriftuere leert ons doch dat d'alderminste ding   Hoe slecht oock van gestalt hoe cleyn oft hoe ghering   Van Godes handen wordt gestuert tot allen daghen,   Soo dat hy over tVee oock selfs wil sorge draghen   Dwelck onvernuftich is als David ons verclaert   Hoe veel te meer oock God den mensche dan bewaert   Ja Christus selver spreeckt en sietmen niet met hoopen   Om eenen penning twee seer cleyne muskens coopen   Van dees nochtans niet een van boven valt int velde   Sonder gantsch s'Vaders wil, en oock so zijn geteldt   De haren uwes hoofts daerom en wilt niet vreesen,   Ghy zijt al meer als veel sulck muskens oft meesen   Daerom ben ick gerust, k'en mach niet langer staen.