Pest-spieghel(1602)–Zacharias Heyns

4. Handeling. 3 Verschoning. 'Thert vol vreesen. Onverduldicheyt.   Heb ick dat niet gedacht, de Heer wil my bewaren   Ick moet verharen // 'tisser al bekaeyt   My dunckt dat de Moeder haer kindren paeyt   En de krenckte haer meer schaeyt // so ick can mercken   Als den ghenen die zy soeckt te stercken   Dies moet ick wech al ist toch teghens danck.   Onverduldicheyt.   Hou Hert vol vreesen, waer leyt den ganck   Nu dat u volck is cranck // wilt ghy't ontloopen?   'Thert vol vreesen.   Ick vreese dat ickt mede soude becoopen,   Men sal my niet knoopen // ick moeter van.   Onverduldicheyt.   Ten minsten segt ons eens den Adieu dan,   Spreeckt u Meester an // eer ghy u geeft te reysen   'Thert vol vreesen.   Ick heb al wat anders in mijn ghepeysen,   Hy'n sal niet deysen // nu de vrou de Pest // heeft   Tot hy mede cranck in den nest // sweeft,   Mijn hert in sulck ghewest // beest // k'en blijf hier niet Maecht,   En ist dat de Meester u naer my vraecht,   Segt ick was vertsaecht // Adieu ick moet verlanden:   Onverduldicheyt.   Fy, fy u voor sulcke groote schanden   Na de helsche Randen // met sulcken knecht.   Nu ick en verlate mijn volck niet soo slecht,   Ten is niet recht // ick wille by haer waken,
[fol. Civ]
Maer laes wat sullen wy beginnen ofte maken   Voor alle saken // moet ick een Doctoor halen   Hier op en mach ick niet als verduldich dralen   Ghelt om te betalen heeft mijn Meester inde kas.   Siet hier comter nu wel twee recht te pas   Immers so mijn dunckt aen haer manierlijck wesen.