Gedichten 1861-62

[p. 203]

In deze wereld.

In deze wereld vlamt een licht
en daaglijks klimt zijn luister,
ééns gloeit het in elks aangezicht
terwijl het aaklig duister
wordt overal verdreven,
en niemand meer doet beven. -
dit licht is 't vrij gedacht!

[p. 204]

 

Als paddestoelen in de nacht

 

zoo groeijen er nog mannen,

 

die zuigen alle levenskracht

 

om 't schoone licht te bannen;

 

zij spruiten in den donkren,

 

maar helder blijft steeds flonkren

 

het licht, het vrij gedacht.

 

 

 

Ook komen er met dompers af

 

om op het licht te zetten,

 

en wormen, stinkend naar het graf,

 

om zijnen glans te smetten.

 

Maar 't dringt door alle banden

 

om klaarder nog te branden

 

het licht, het vrij gedacht.

 

 

[p. 205]

 

Dit licht stijge eens ten wereldtroon;

 

dan vluchten mot en uilen,

 

die thans in tempel, school en woon

 

nog ernstig zich verschuilen.

 

En 't volk niet meer bemeesterd,

 

juicht zangen, blijbegeesterd,

 

voor 't licht, het vrij gedacht