Nieuwe liedekens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

[p. 71]

De blondgelokte Wanna.
(Burns gevolgd.)

Laatst dronk ik wîjn zoo blij van zin,

en wel een halve kanne;

laatst sluimerde aan mijn boezem in

de blondgelokte Wanne.

De jood in de woestijnen at

het zoete hemelmanne,

maar wierd van wellust niet zoo zat

als ik bij mijne Wanne.

Gij, vorsten, neemt het oost en west

van Indie tot Savanne,

maar ik, ik name nog voor 't best

mijn slanke ranke Wanne.

'k Benijde niet, al is het warm,

de schittrende sultanne;

want 'k lig zoo zalig in den arm

van mijn geliefde Wanne.

[p. 72]

 

Verdwijn, gij, klare zomerdag!

 

verdwijn gij ook, Diane!

 

Geen sterrenglans verwint den lach;

 

den lach van mijne Wanne.

 

Gy, ravenzwarte nacht, genaakt,

 

ik zing u een hosanne,

 

ge zijt zoo wel voor mij gemaakt

 

voor mij en mijne Wanne.