Nieuwe proeve van klijne gedichten voor kinderen

[p. t.o. 175]

winter samenspraak.
....de Lucht is droog en fris.
Als het vogtig, neevlig weer was,
Dan was 't wandlen ongezond.

[p. 175]

Winter samenspraak.

Jan.

Ceetje; willen we eens gaan wandlen?

Ceetje.

Nu, daar 't in den winter is?

Jan.

Jaa; de kou zal ons niet schaden,

Want de Lucht is droog en fris.

Als het vogtig, neevlig weer was,

Dan was 't wandlen ongezond.

Meisje; 't is nu zoo vermaaklijk;

Gaa eens meê de velden rond.

Ceetje.

'k Heb die in den schoonen zomer

Meer dan honderdmaal gezien.

Jan.

Goed; de winter zal aan ons daar

Honderd nieuwe schoonheên bien.

't Water, hard als steen bevroozen,

Toont ook hoe zijn scheppers hand

[p. 176]

 

't Al regeert, en door de koude

 

't Maakt als vast en gangbaar Land.

 

Ziet men nu geen Roozen bloeijen,

 

't Glinstrend wit van sneeuw en ys

 

Dingt in schoonheid met de bloemen

 

Van den zomer om den prijs.

 

Ook is de beweging nodig,

 

Want in 't Ligchaam, dat steeds rust,

 

Wordt het herelijk vermoogen

 

Van den Geest schier uitgeblust.

 

Ceetje.

 

't Is zoo koud!

 

Jan.

 

Dat kan niet hindren,

 

Wijl ge u warmer kleeden moet.

 

't Ligchaam kan men ligt zoo kleden,

 

Dat de kou geen hinder doet,

 

Ceetje.

 

'k Zal dan met u wat gaan wandlen,

[p. 177]

 

Maar niet langer als een uur;

 

Vriest het hard, weer 't huis gekomen,

 

Kruip ik aanstonds digt bij 't vuur.

 

Jan.

 

Dan zou ligt de kou u schaden;

 

Hette op kou baart veeltijds leet.

 

Warmte moet natuurlijk wezen,

 

Dus is 't best, ons warm gekleed.