Een aardig prentenboek

[p. 6]

De geschiedenis van den Snoeper.

Een snoeper en een bordenlik,
Dat was de kleine Frederik.
Als hij iets te snoepen vond
Ging het daad'lijk naar zijn' mond.
In een potjen, zoet en frisch,
Stond de melk eens op den disch,
Niemand was en in 't vertrek,
En daar kwam de likkebek,
Klom op 't bankjen, nam den pot
En ging likken als een zot.

[p. 8]

 

Maar daar komt de meid. - O schrik!

 

‘Wacht!’ roept zij, - ‘jou melkjelik!’

 

Frits kijkt angstig naar haar om,

 

En daar valt èn melk èn kom:

 

't Druipt hem neêr langs wang en kleêren,

 

Om zijn spijt nog te vermeêren

 

Komen kind'ren, zonder tal,

 

Om te lachen om 't geval.

 

‘Wat ben je wit, o Frederik,

 

Jou snoepert en jou melkjelik!

 

Je hemd vloeit langs je lichaam neêr,

 

Jij lekkerbaard, jij witte heer,

 

Sliep uit, sliep uit, dien melkjedief,

 

Wat staat die witte kleur hem lief!’