Piet de Smeerpoets, zijn berouw en bekeering

[p. 6]

2.

Lith. v. Emrik & Binger.

[p. 7]

 

Zijn moeder zag hem vriendlijk aan;

 

‘Kom jongen! dat is wijs gedaan!’

 

Zoo sprak ze, en met de groote schaar

 

Was zij terstond tot knippen klaar.

 

Doch - 't ging er met geen schaar door heen;

 

Wat kracht zij deed, het wou niet lukken,

 

Zij kon de schaar niet zamen drukken:

 

De nagels waren hard als been.

 

Toen nam ze een zaag, - wat schreeuwde Piet!

 

Maar 't ging er door en 't hielp hem niet.

 

Doch eerst bij 't vallen van den nacht

 

Was 't zware werk ten eind gebragt.