De spelen van Gijsbrecht van Hogendorp
(1932)–Gijsbrecht van Hogendorp[1] Megera, Tisiphone, Alecto
Megera
Hiet uyt het helsche hol/ de borst vol boosheyts wenschen/
't Vergift van veyle vree/ de Peste van de menschen/
492
Ben ick Megera boos: Tisiphoon, Alecton,
Ghy dochters van de Nacht/ gheteelt door Acheron,
495
Sa comt hier voor den dach/ verschijnt ghy Helsche spoken/
495
Ghy die tot zielen straf het eeuwich vier moet stoocken
Met toortsen steets ghevlamt/ tot straf van boosheyts
daedt/
| |
[p. 78] | |
Gewapent inde vuyst met my ten Oorlogh gaet.
Ghy die 't verdoemde volck met vyer en vlam gaet plaghen/
500
Al Plutos beulen wreet/ die 't quaet zijn
straf doet dragen/
500
Al langh genoech ghepijnt de Schimmen bleeck
verdort/
Die door boosheden vals ter hellen zijn ghestort.
Hey voecht u nu by my/ hier comt wat grooters voren.
De valsche Goodsdienst die heeft ons tot moort besworen:
505
De Hel is noch niet sat/ het Tenarische velt
505
Noch Pluto alle daegh om nieuw
borghers quelt:
Spout nu het Helsche spoch/ vergift nu lant en steden/
Daer ghy met voeten boos het Aerdtrijck sult betreden:
Laet Pelops Vader nu met een
graech-scherpen tandt
509
510
Al gulsichlijck versaen 't versworen inghewant.
510
Den Roover Sisiphus verheucht sich nu vol lusten
Dat hy vant climmen suer zyn moede leen mach rusten/
Nu van den slocker gier niet meer gepickt en wert
Met helsche pijnen wreet het weder wassendt hert/
515
Dat Iovi 'tvier ontstal/ en dorst de Goden
trotsen/
Wiens lichaem eewich druckt Caucasus herde rotsen:
513-516
Den genen die op 't Rat lijt straffe sijns misdaet/
Den ghenen die int vyer in alder eeuwen braet/
Den gheen die levendt sterft met steetse vrees bevanghen/
520
Door rotten val ghedreycht/ die over 'thooft hem hanghen:
520
De bloet-besmette Bruyts/ de Susters dul becoort/
Door wien den eerste nacht de Bruygoms zijn
vermoort/
| |
[p. 79] | |
En vullen nu niet meer haer bodemloose vaten:
521-523
Ja eyntelijck de Hel wert van u straf verlaten.
525
Verlust u hier met my/ het smoockt hier al
verwoet/
Wast nu u handen wreet in 't warme menschen bloet.
Vervult Europa nu met al de helsche plaghen/
Die ghy de zielen boos tot straffe doet verdraghen:
Verschudt u schrickich hayr van 'tpijpende gheslang/
529
530
Beswalckt de clare Son met uwen adem bang/
En wilt met wreetheyt dul den Iber boos verladen/
531
Op dat den Spaenschen Vorst sijn bloet-dorst mach verzaden:
O ghy! die in u borst draecht dootslach/ moort/
verraet/
Bloetschanden/ tyranny/ moetwillen/ nijt/ en haet/
535
Wraeckgierich/ dul/ vergramt/ bloet-stortigh/ onbermhartich/
535
Ellendich hongher/ cou en scherpe armoe smertich/
Al 'smenschen Beulen wreet/ spout die hier samen
uyt/
Ja dat den helschen damp verdorre gras en cruyt.
Ghy die door Vader-moort de kinders doot doet blijven:
540
De kinders al verstockt haer Ouders weer ontlijven/
De broeders onder een so twistich hebt verhet/
541
Dat hun weerhouden can noch bloet noch maechschaps
wet:
De dochters Pandions met helschen toorn beseten/
543
d'Oncuysche Vader snoot int wreede mael doen eten
545
Tot wraeck zijn eyghen kint. En was't niet ons
bedrijf
Dat Atreus neef vermoort wert van sijn
eyghen wijf?
546
Die weer wert van haer soon tot wraeck naer d'Hel ghesonden:
| |
[p. 80] | |
Iocastes sonen bey met moort malcander schonden:
548
En dat verlusten ons/ doen swommen wy in vreucht.
550
En even sal alsnu de voedtster van
d'ondeucht/
Den goddeloosen krijch/ ons weer aen 'tfeesten brenghen:
Wy zijn verwinners doch/ den Hemel wilt ghehenghen/
Want voor ons wijcken nu de Liefde/ Vreed'/
Eendracht/
En Twist/ Gewelt/ Bedroch/ zijn in volcomen cracht:
555
Hist op de Princen trots/ wiens ziel ghy soo becoorden/
555
Dat sy door ydel lust hun ondersaten moorden:
Dat d'een door wanen groots wil heerschen als
Monarch/
En d'ander weer verleyt door valschen Godsdienst arch/
558
In tooren soo ontsteeckt/ dat alle wreetheyts pijnen
560
Gepleecht aen's menschen lijf noch al te loom hem schijnen:
560
Om dat sy 't niet verstaen gelijck hy dat gelooft/
561
Ontalbaer menschen hy hier om vant leven rooft.
En dats den rechten wech tot Plutoos
heerschappyen/
En om de woeste hel 't versien van Borgeryen.
564
565
En int besonder ick sal soo met helschen
brandt
Verhetten 't hert en sin/ doen rasen 't inghewant
Van een heylloosen mensch/ tot moorden aengedreven/
Dat hy door yver blindt niet spaer syn eyghen leven/
Maer geef het om de doodt eens anders onversaecht/
570
Want hy doch niet gerust blijft die een ander
jaecht.
't Is tijdt o Susters waert/ 't is tijdt/ laet ons beginnen/
Bloedt-dorste zinnen baert/ baert dul becoorde zinnen/
Wraeckgiere herten smeet/ door tooren wreet verleyt/
Want wraeck is meest verselt met onbescheydentheyt:
574
| |
[p. 81] | |
575
Hey treet my lustich na/ het is hier al aent woeden/
Voor ons een rijpen oogst/ men moet sich vlytich spoeden/
En ick in myn beroep sal doen bekennen/ dat
577
Vant bloedich moorden wreet Megeer is
nimmer sat.
| |
[2] Balthasar Geraerts Moorder, Geveynsde Religie, Superstitie
Moorder
Helaes! hoe teder ist gemoet/ 't welck ongeveynst
580
Soo naecktelijck verbeeldt/ wanneer men
overpeynst
Ons levens meesten loop/ oock 't minst van onse sonden/
579-581
Hoe smertich ist de ziel te zyn vol boosheyts wonden!
582
Hoewel het quaet geheelt den mensche niet en schijnt/
583
Soo ist een stage Beul die ons de ziele pijnt:
585
Want d'oogen des gemoets men nimmer sal bedriegen/
De Mensch en kan sich selfs door geen vermommingh liegen.
Verbeeldt de sonden snoo met d'alderschoonsten vont/
Het schijnt uytwendich wat/ maer in dijn 'sherten grondt
587-588
Sal u ghewisse doch u t'allen stonden schelden.
589
590
Gheluckich leefden die wiens ziel gheen boosdaet quelden.
Beswaert is mijn ghemoedt/ mijn slaep is ongherust/
Een vreemt inbeeldingh droef beswalckt mijn soete lust.
592
Wat sou dit anders zijn/ dan knaghende ghepeynsen
| |
[p. 82] | |
Van sonden boos ghepleecht/ dien ick my niet can veynsen?
594
595
In 't hoochste van mijn vreucht so comt my
steets te voor
Ick weet nau welcke schrick/ men veselt my in d'oor/
596
Mijn kint ontreckt u ziel uyt 'tydel aerts vermaken/
En stiert die wijs om hoogh naer 's Hemels gulden daken.
De grousaem hel vertoocht sich weer aen d'ander zy/
600
En al mijn sonden snoot verbeelden sich daer
by/
O sonden ongemeen/ daer met de rasernijen
601
Door innerlijck gheheuch ghestadich my castijen!
602
Het hayr my dickwils recht/ ick roep de Maghet aen/
603
Ick bidt haer om ghenaed'/ en segh dick met
ghetraen:
605
O hoe behoort den Mensch in alles sich te draghen/
Dat hy wel wijs ontvlucht der hellen steetse plaghen!
Helaes of ick't ghemoet hier con versek'ren van/
607
Door d'een oft d'ander daedt/ al hincker 't leven an/
608
Als ick daer door maer mocht des Hemels troon beerven.
610
Wel hem die 't leven endt om in Gods dienst te sterven.
Geveynsde Religie
Myn kindt wat sachters kiest/ wanhoopt niet van
ghenaedt/
611
Godt wil het leven niet/ maer datmen 't quade laet.
Door deucht soeckt 's Hemels woonst/ en wilt niet treurich wesen.
Ghy die deelachtich zyt den Gods-dienst uytgelesen
615
Van 't heylich Rooms geloof/ twelck u/ myn
waertste soon/
Toe voeren sal vol lust des Hemels gulden croon.
| |
[p. 83] | |
Moorder
Och of ick met myn doodt mocht 't Rooms gheloof verstercken!
Superstitie
Dien yver is te groot.
Geveynsde Religie
620
Myn kindt/ 't is ydelheyt die uwe ziel
becoort/
Wel haest sou doodes schrick u yver doen vercoelen.
Moorder
Ick wensche dit van Godt/ dat ick mocht doen gevoelen.
Met welck een yver dat myn grootse ziele woet
Tot daden vol gevaers/ alst maer was tot behoet
625
Van onsen Godts-dienst/ en het Rooms geloof rechtvaerdich.
Geveynsde Religie
God kent een yeder niet het Martelaerschap waerdich.
Moorder
Och oft hem wel geviel/ en hy my waerdich vont!
| |
[p. 84] | |
Superstitie
Myn kindt/ ick bid ons Godt/ hy u volherdingh jont/
Maer o! ick acht ghewis 'tghevaerlijck deed 'u schromen.
Moorder
630
Dat wert bevonden dan alst daer toe was ghecomen.
630
Geveynsde Religie
Door u een grooten dienst de Kercke con gheschien.
Moorder
Om datter oorsaeck was men soudet dan besien.
632
Geveynsde Religie
Gods segheningh bedauw u over al u leden/
O ghy! die int ghevaer des doots niet schroomt te treden/
635
In 's Hemels dienst/ en om u zielen
salicheyt/
Wat heeft den Hemel u een braver daedt bereydt!
Doch schroom ick al te seer/ den schrlick sal u doen wijcken.
Moorder
Godt sal mijn yv're ziel met moedicheyt verrijcken/
Dus doet het mijn bekent/ mijn hert van yver brandt.
Geveynsde Religie
640
Dat is dien valschen Prins/ van kettery vermant/
640
| |
[p. 85] | |
Die al waer dat hy heerst/ ons out gheloof doet vluchten/
Te senden metter ijl naer 'thelsche huys vol suchten/
Dat waer de grootste daedt die nu ter werelt is/
Die dit volbrenghen con was salich voor ghewis.
644
Moorder
645
Hoe? liefdt den dootslach dan ons Godt van groote Heeren?
Superstitie
Ja/ als 't is tot sijn dienst/ en om 'tgheloof te meeren.
Moorder
Nochtans verbiet hy moort/ en segt/ myn is de
wraeck.
Geveynsde Religie
Dits buyten u verstant/ dat is een and're saeck:
Superstitie
Neemt Ehud door Godts wil den Eglon niet het leven?
649
Moorder
650
Maer David heeft sich noyt tot Sauls moort begheven.
Geveynsde Religie
Hoe? Saul was gesalft/ en oock geen Ketter boos.
Moorder
Nochtans in al syn doen een Prins soo Goddeloos/
Dat hy de Priesters selfs te moorden heeft gheboden.
| |
[p. 86] | |
Geveynsde Religie
Maer God door Iehu doet hy Iesabel
niet dooden?
654
Superstitie
655
Beg'nadicht Godt niet 't werck van d'Eerbaer
Iudith stout
Dat sy d'oncuyschen vorst den droncken cop afhoudt?
655-656
Geveynsde Religie
Wat wilt ghy segghen/ siet der Iacobynen Vader/
657
Wat stort hy Ketters bloedt/ ja demptse allegader.
O Hemel! heeft u dat niet sonderlingh vernoeght/
660
Daer ghy soo grooten sorch voor uwe heyl'gen
droeght?
Moorder
Nochtans doen Petrus tooch het snijdent swaert vol
woeden/
En dat met Malchus quets hy 't verwde met den
bloede/
662
Wat seght des werelts heyl? O Petre
laet dat staen/
Die metten swaerde slaet sal metten swaert vergaen.
665
Hier blyckt dat Christus geen behagen heeft
int moorden.
Geveynsde Religie
't Is waer/ ick kent met u/ dat Christus sprack dees
woorden
Tot Petrus, die als hy zijn Meester
sach in noot/
Niet eens en overdacht 't profijt van Christi doot.
Maer die in Petrus plaets den stoel besit
eerwaerdich/
669
| |
[p. 87] | |
670
Die heeft den ketter snoot ter doot verdoemt
rechtvaerdich/
Hy dwaelt ten geenen keer/ dat weet ghy selver wel.
671
Moorder
Wat twijffel prickt myn ziel? wat lyt myn hert
gequel?
Hoe ist gemoet beducht? ick weet nau wat te kiesen.
Superstitie
Neen/ neen/ myn waertste kint! en laet doch niet verliesen
675
Dees oorsaeck/ wiens volvoer u treckt ten Hemel
flucx.
674-675
Geveynsde Religie
Hem vlechten's Hemels crans de Eng'len vol gelucx/
Die dees geloofs tyran al moedich sal ontlijven.
Moorder
't Gemoet my onversaecht daer toe beghint te stijven/
't Is waer/ 't is Paus bevel/ die nimmer falen can/
680
Hy heeft hem al verdoemt door synen heyl'gen
ban.
Hy weet der volck'ren heyl/by hem geen quaet can wesen.
Superstitie
Mijn soon 't is voor gewis dat Godt u uytgelesen
Heeft voor zyn eyghen knecht/ twelck weynich is
gemeen/
Moorder
Een dommelige slaep my dringht door al de leen.
| |
[p. 88] | |
685
Godt drijft my tot het best/ ick wil my hier wat rusten/
En myn vermoeyde siel met sachten slaep verlusten.
Geveynsde Religie
Jae slaep/ den dullen slaep/ veel argher als de
doodt/
Megera deser stont een moort-lust in u
stoot.
| |
[3]
[3] Megera, Tisiphone, Alecto
Ha/ ha/ al vert ghenoech/ hier is de wrevel gast/689
690
Die met een troubel siel sluymt in het droomen
vast:
Nu toe/ mijn Susters toe/ wilt hem de borst soo schenden/
Dat hy vol yver boos swoecht om naer 'tgraf te senden
Met onverschrickter handt een die hem noyt misdee:
Voor dat dat zy volvoert zijn ziel gheeft nimmer
vree.
| |
[4] Moorder uyt sijnen slaep comende
695
Ay my beswaert ghemoedt! ay my verschrickte droomen!
't Hert' my van angste slaet/ de ziel beducht vol schromen.
Ick swem in't sweeten vocht/ van vrees het hayr my
recht/
697
My docht ick was/ ic was alreede int gevecht/
En had nu al volvoert met onversaechder herten
700
Het overheylich werck daer my 'tghemoet toe terten/
700
Doen ick my ley te rust: maer door een loome vlucht
701
En sorgh van 'slevens endt ontwaeckt ick al beducht.
Nau weet ick noch of't droom/ of waerheyt is waerachtich/
Ay my! hoe was die slaep my vol ghevaers onsachtich!
704
705
Ick weet niet hoe my is/ 'tghemoedt is my
verkeert/
705
| |
[p. 89] | |
Een vreemde raserny my al de sinnen heert:
706
Ick ben so onversaecht/ ick weet niet hoe't mach wesen/
Al waert in duysent doo'n/ ick soude nu niet vresen
Te doen de cloecke daedt: ick acht 'tis Godes
gheest/
710
Die my tot zijnen dienst doet zijn so
onbevreest/
't Is Godt behaechlijck /wis/ 'twert van hem goet gevonden/
Nu sa mijn ziele dan en rust tot gheenen stonden/
Voor dat met dese handt de Tyran zy ghevelt/
Tyran van ons gheloof/ en ketters trots ghewelt.
715
Och oft ick metter ijl dees dagghe mocht bebloeden
715
In zijn godloose borst; ick pasten noch op 't woeden/
716
Noch al de pijnen wreet/ daer met zyn volcxken rou/
Door spijt van zyne doot my 'tlichaem beulen sou.
Maer my dient goeden raet en middel te bedencken/
720
Om met behende list hem doodelijck te crencken:
Doch voecht het Godt in als/ ick wil ter biechte gaen
721
By eenich Jesuijt/ die sal my 'tbeste raen.
| |
[5] Rey van Maechden
Heyloos ghemoedt/ dat nu tot moort/
Van valschen Gods-dienst zijt becoort/
725
Wat dulheyt mach u ziele quellen/
Die u so vlijtich drijft ter hellen?
Ghy steunt op 'sPaus ghewaende macht/
Die godloos leeft in aertsche pracht/
En die en can u niet bevrijden
730
Van u verdoemt rechtvaerdich lijden.
Der hellen schuym/ vervloeckt ghedrocht/
Van Ate zijt ghy voortgebracht/
732
Megeer heeft u de Borst ontsteecken/
En met haer helsche toorts bestreecken.
735
Seght doch Godloos verrader snoot/
Die nu voor neemt des Princen doot;
Waer in bevindt ghy hem des waerdigh/
737
| |
[p. 90] | |
Die selfs is deuchdes beeldt rechtvaerdigh?
Ghy noemt hem Ketter/ maer ghy liecht/
740
Den valschen Godts-dienst u bedriecht/
Veel beter is Godts Woordt volkomen/
Dan Menschen vals versierde droomen.
Hy die syn eyghen bloedt niet spaert/
In jonst der gulden vryheydt waert/
744
745
Is waerdigh tot syn deughts beloningh
De Croon te draghen van een Coningh.
Maer helsche Nijt de borst u brandt/
Ghelijck men Aristides bandt/
748
Om dat hem 't volck den Naem rechtveerdich
750
Gheeft/ die hy om syn deucht was weerdich.
Verlemt de boose handt verwoet
751
O Godt! en desen Prins behoedt/
Dat hem dees Moorder niet can schaden
Laet hem zyn bloedt-dorst niet versaden:
754
755
Doch ghy zyt die het alles weet/
En schickt naer noot/ 't sy hef of leet/
756
Soo ghy voorsiet dees moort verradich/
Voecht hem ten besten Heer ghenadich.
757-758
| |
[6] Parma, Assonville, Moorder, Iesuyt
Parma
De Mensch is niet so dul/ die and're siet bedrogen/
760
Door brekingh van belooft/ of hy sal naer vermoghen
760
Hem wachten van sulc een die 't geen hy looft niet
geeft.
Assonville
Dit dick tot's Coninckx schae hier wel gebleken
heeft.
| |
[p. 91] | |
Dus op een ander wijs men moet voorzichtigh trachten/
Dat dit allencxkens hun gae soetgens uyt ghedachten.
Parma
765
Maer dien opruyer loos men hun ontrooven
moet.
Assonville
Siet hier den braven Helt die storten sal syn
bloedt/
Parma
Die? neen voorwaer/ myn dunckt ten sal den Man niet wesen.
Assonville
Maer dick de minst' in schijn zyn aldermeest te vresen:
768
Parma
't Is waer/ maer weynich hoop myn ziel in desen
heeft/
Assonville
770
Wat weetmen?770
Parma
't is also/ ick gae/ en ghy hem gheeft
Al 't geen hy noodigh eyst.
Moorder
O edel Heer grootmoedich/
De Heyl'ghe Moeder Godts sy u altijdt behoedigh:
| |
[p. 92] | |
Assonville
En u also myn vrint/ al 's Hemels Heyr-cracht schoon
U toevoer zegen-rijck des Hemels lauren croon.
Moorder
775
Myn Heer ick acht ghewis/ soo ick 't ontcoom int leven/
Al wat de Coninck looft/ dat sulcx my wert gegeven:
Assonville
Voorwaer myn waerde trou stel icker voor te pant/
Indien ghy dit volvoert door dijne vrome handt/
En dat het Godt behaecht/ soo wy voorseecker hoopen/
780
Dat ghy hun handen wreet voorsichtich moocht ontloopen/
Al watter wert belooft int Conincklijck Placcaet/
Het wert u toeghelecht/ jae meerder alsser staet:
Dus twijffelt niet in des/ en oock nu soo ghenomen/
783
Na dat ghy 't hadt volvoert/ ghy waert in handt ghecomen
785
Van hun/ soo hebben wy hier veel van haer
ghevaen/
Die waerlijck wy voor u los sullen laten gaen:
Dus watter noodigh wert tot u behoet ghevonden
787
En wert van ons/ myn kindt/ versuymt tot geenen stonden:
Iesuyt
Den Hemel lacht u toe/ ghy drijft een vrome saeck/
790
Den laster van Gods woort vereyst door u de
wraeck.
Dus o myn kindt ontbloodt/ ontbloodt u ziel van schromen/
Wis sullen t'uwer baedt de Eng'len nedercomen.
| |
[p. 93] | |
Moorder
Ick ben door al dees re'en so sonderling gemoet/
793
Dat eer een langhen tyd ick dooden sal verwoet
794
795
Hem die den Coninck trots/ en 't Rooms gheloof gaet schenden:
795
Ick sweer/ met dese handt ick na de Hel sal senden
Syn Goddeloose ziel: ick sweer/ met dese handt
Wert rijckelijck betaelt den laster/ smaet/ en
schandt/
Die Spaengien heeft gheleen door syn oproerich strijden:
800
Neen neen/ voor dese handt sal hy sich niet bevrijden.
800
Orangien dats u roedt/ daer met den
Hemel dreycht/
801
Myn Heer ick eysch verlof/ gantsch tot dees reys
gheneycht:
802
Assonville
Alst u behaechlijck is/ gaet in den naem des Heeren/
Door uwen voorspoet doch wil Godt ons vreuchden meeren.
805
Syt ghy oock wel versorcht van 't gheen u
noodigh dien?
Moorder
Myn Heer ick ben naer wens van alles wel versien/
U Dienaer wenst myn Heer het eeuwich Hemels leven:
Assonville
Het selfde wil u vriendt de milden Hemel geven.
Moorder
Adieu myn waerste Heer.
| |
[p. 94] | |
Assonville
Adieu ter salicheydt/
809
Iesuyt
810
Wat heeft den Hemel u een saligh werck
bereydt!
Hoe veel gelucx de uyr van u gheboorten jeughdigh!
Wat syn met rype deucht begaeft u jaren vreuchdigh!
Thoont u voorsichtich doch/ Godt sy u leyder vroet.
Moorder
Het sy soo/ en altijdt syn Moeder u behoet:
| |
[7] Parma en Assonville
Assonville
815
O Prince, thert my tuycht dees sal
Orangien vellen/
Doch acht ick voor ghewis men niet veel moeyt met tellen
Sal hebben van het ghelt dat hem 'tPlaccaet belooft:
Dan dat's al even eens/ als d'ander maer berooft
Is vander Sonnen licht/ en nader Hel ghesonden.
Parma
820
Mynshalven/ die met moort een ander heeft geschonden
Is wreede straffe waert/ en dat sal hem geschien/
Want buyten twijffel ist/ hy sal hun niet ontvlien.
| |
[8] Choor
Den blixem van de Nyt die is veel meer te vresen/
Dan die van Iovis handt/
825
Sy slaet der Vorsten heyl/ en doet een Coningh wesen
Dick sonder Croon of landt.
| |
[p. 95] | |
Want wis des Princen macht bestaet in cloecke Raden/
't Zyn stijlen van syn throon:
Is dan des raders hert met helsche Nijt verladen/
830
't Dyt hem tot smaet en hoon.
Een die zyn Prince lieft met onbecoorde sinnen
Van eyghen winst oft baet/
En die hem slants gherecht en welvaert doet beminnen
Wort meest van 't Hof ghehaet.
835
Hoe wel de gulden Staf druckt's Conincks handen prachtigh/
En schijnt een Prins in als/
Nochtans is meest verheert hy/ als een slaef onmachtich
837
Van zyne raden vals.
't Misbruyck van 's Conincks naem/ om veylich te volbrenghen
840
'sHoofs janckers moet-wil quaet/
840
Stout dick den onderdaen/ die sulcx niet wil ghehenghen
841
Tot oproer oft verraet:
Doen Coninck Phlippus eerst quam met syn Spaensche
Heeren
In 't bloeyendt Nederlandt/
845
De trotse pronckery gheschiet tot syner eeren
Hy als een wonder vant.
Den Adel vol hoochmoet/ in rijck'lijcke ghewaden
Braveerden Spaengiens pracht/
Dit wracht een stille Nijt/ en 't wert beduydt ten quaden
850
In 't Spaens vergift gedacht.
850
Maer dese welcker pronck/ als al te overvloedich/
Den yver had gehoont/
852
Die hebben oock ten strijd' en inden oorloch moedich
Haer wel so braef ghetoont/
854
855
Dat selfs des Konincks mont bekende voor waerachtich/
Dat Nederlandts gheweldt
Des zeges Lauren Croon/ door hunne daden crachtich/
Hem had ter handt ghestelt.
Dit dee den Castiliaen noch al veel helser rasen/
859
860
En groeven zynen Nyt:
| |
[p. 96] | |
Dit heeft het smoockent vier wijtlufter opgheblasen
Door dees ghewaende spijt:
862
Dat hy een Helschen eedt swoer in syn dulle sinnen/
Te rusten nacht noch dach/
865
Voor dat hy Belgica deed' met ter daed
bevinnen
Wat Spaengiens haet vermach.
O haet! o bitt'ren haet! gedyt tot soo veel moorden/
Wat was u woeden boos?
Wat helscher raserny u dulle borst becoorden
870
Tot daden soo Godloos?
Doen Phlippus nu vertrock/ en ginck nae Spaengien
woonen
Doen dacht d'onguyre Nijt/
Een spoor der booser ziel/ om't Nederlandt te hoonen/
873
Wast nu bequamen tijdt.
875
Hier toe op histen sy den Coninck/ die tot tooren
Was selfs te licht becoort/
Die flucx het Nederlandt heeft bitter straf gheswooren/
En noyt hen recht verhoort.
En doen ist Nederlandt vervult met soo veel tranen
880
Door wreetheyt onbehoedt/
De Spoocken van de Hel/ de bloedtgiere Maranen,
Was haer een scherpe roed:
Godt/ die het dertel haet/ en 't al beheerst almachtich/
Sachtwalgich Nederlandt
884
885
In boosheydt soo verhert/ in hoovaerdy soo prachtich/
Dat hy 't ondraechlijck vandt:
Hierom soo straften hy't uyt Vaderlijck medooghen/
Hoe wel met roeden swaer/
Maer sach weer aen den smaet met lijdelijcke ooghen/
889
890
Van Belgis droef gevaer.
Want hy vergramt sich fel/ als op zyn milde gaven
Wy trotsen vol hoochmoet/
Hierom hy dickwil maeckt van groote Princen slaven/
En verwt hun lant met Bloedt.
895
Maer als den hoochmoet nu door straf begint te dalen/
En God hem siet vernoecht/
896
| |
[p. 97] | |
Soo werpt hy weer op ons zyn vriendelijcke stralen
En 'tal ten besten voecht.
Godt wilden Belgica door Spaengien wreet
Castijden/
900
Maer doen sulcx was volbracht/
Hy wildent van syn smaet nu selver weer bevrijden/
Door eyghen daet en macht.
Want Spaenjaerts woeden dul verdroot hem oock ten lesten
Nassau hy winner maeckt/
905
Doch dit en heeft den Nijt/ die al te diep gingh vesten/
Van Spaengien niet gestaeckt.
Den Nijt die Spangien draecht/ en eewelijck sal dragen
Op Belgis onverschult/
908
Doet hem syn eyghen ziel met helsche prickels plaghen/
910
Door spijt en onghedult.
910
Dit doet hun woeden staegh met Hels beseten sinnen
Tot heym'lijck moorden quaet/
Nu zyt met openbaer ghewelt niet connen winnen/
Nu doen syt met verraet.
915
Hy die hun wijs ontgingh/ doort veylich misvertrouwen
Des Spaenschen Raedts ghewis:
Die van het Edel bloedt/ en 't Keyserlijck Nassouwen
Een Morghen-sterre is:
O die van Godt bevrijdt wiert in so veel ellenden/
920
Om naderhandt te zyn
De brugh waer over hy het Nederlandt wou senden
921
Verlossingh van hun pijn/
En die sich inden noot soo moedigh heeft ghedraghen/
Een waren Prins in als.
925
Die trachten sy als nu door Heymelijcke laghen
Te brenghen om den hals.
Doch Godt die is met ons/ en niemant can ons deeren/
Al leght ghy al ter neer
Dien Gods beminden man/ dien Prins vol aller
eeren/
930
Daer synder and're meer:
930
Want noyt den grooten Godt in eenes menschen handen
En stelt der vromen heyl/
| |
[p. 98] | |
Fy/ eewich/ O Maraan/ ghedijt tot uwer schanden/
Die 't moorden hebt so veyl.
934
|
|