|
| |
| |
| |
I.
[Venus, een brandend hart in de hand houdende, vaart in eene schelp op de zee.]
Zy steeckt om hoogh het hooft.
O Venus Voestervrouw, uw vlammen niet en dooft
De grondeloose Zee: Ghy steeckt om hoogh het hooft.
| |
II.
[Pallas veinst zich met haar Medusa-schild tegen de liefde te dekken.]
Datje mijn haet en dunckt my niet.
Deckt vry uw vlammend hart met minneloos ghelaet;
Ick sie door 't glasen schildt, datje mijn niet en haet.
| |
III.
[Een kompas door de noordstar aangetrokken.]Ga naar voetnoot+
Van soo veel schoonen, die des Werelds dop bedeckt,
En isser niet als een daer hart en zin nae treckt.
| |
IV.
[Eene brandende fakkel.]
Van Minnaers daden claer 't gherucht volmondich spreeckt,
Wanneer der Minnen vlam een edel hart ontsteekt.
| |
V.
[Een boog door Cupido gespannen.]
Ik buijgh en breeck niet.
Al verght de Min my veel door stadich ongheval,
Hy moet my buyghen lang, eer hy my breken sal.
| |
| |
| |
VI.
[Een eikenboom door de winden geteisterd.]
Nu heft ghy overend, dan druckt ghy my heel crom,
Ach wreede speelzieckt! Min hoe springdy met mijn om?
| |
VII.
[Een zonnewijzer en de zon.]
'T is wat, als my mijns Sons almachtich ooch aensiet:
Maer decktse haer aenschijn; dan ben ick my selven niet.
| |
VIII.
[Een boom door de zon beschenen.]
Ghy weckt my van der doodt.
Mijn flaeuwe leven bleef verdelcht van onghenoecht,
Soo ghy de dorre doodt niet van mijn lippen joecht.
| |
IX.
[Twee rozen, waarvan er eene geplukt wordt.]Ga naar voetnoot+
Ick quijn; een ander sal mijn Lief haer trouw ontfaen:
Twee Roosen even schoon d'een plucktmen d'aer blijft staen.
| |
X.
[Een vuursteen.]
Het slaen verweckt de vonck uyt 's keyselsteens quetsuyr,
In 't slaen van ramp soo blijckt en blinckt het Minnevuyr.
| |
| |
| |
XI.
[Het beeld van de zon in een spiegel.]
Zy blinckt, en doet al blincken.
Mijn Vrouwe blinckt, en set haer claerheyt and're by;
'Tis weerschijn van haer glans, licht'er yet goedts in my.
| |
XII.
[Eene brandende lamp.]
De Minne kluijft mijn vleijsch, ick rammel in mijn huijdt;
Aen and're dient de Lamp, haer selven teert zij uijt.
| |
Verwondert u de vlam? O Min, 't is weynich reens:
Het hart des Minnaers brandt en tziddert al alleens.
| |
XIV.
[Een oog in een hart.]
Een lidtmaet dat ick voed, my in den strick verwart;
Dat 's 't ooch: door dese wondt vaert my de pijl in 't hart.
| |
XV.
[De wind blaast in 't vuur.]
Zij leeft en doet oock leven.
Het leven van de windt baert leven in de gloedt:
Soo leeft met my mijn Lief, die leeft en leven doet.
| |
| |
| |
Die Minnes strengheyt vrucht, coom zynen oorspronck veur;
Met my is 't al te laet, het moeter nu mee deur.
| |
Des eenes glans des anders brandt.
Het glinstren van het Glas een heeten brandt verweckt:
Mijns Vrouwen glans, aldus, met Minne 't hart ontsteckt.
| |
Des middachs steeckt de Son, die soet is als het daecht,
Soo wast der Minnen brandt hoemense langher draecht.
| |
XIX.
[Een hangslot met zijnen sleutel.]
Of menich Minnaer, elck om strijdt, zijn brandt ghetuycht,
Maer een, die tot my past, het pit mijns harten buycht.
| |
XX.
[Een spiegel en een momaangezicht.]
O valsche Spieghel diep schijn ick in u te staen:
Maer sietmen, tastmen wel, het isser ver van daen.
| |
| |
| |
XXI.
[Een eekhoorntje in eene draaikooi.]
Altijt hoop, nemmer heijl, ben ick t' ontfaen ghewent,
En wat ick loop of jaech, mijn slooven heeft gheen endt.
| |
Wel is het Wieroockvat schoon, aerdich en wat rijcx,
Maer branden 't harte dan waer 't eerst wat Goddelijcx.
| |
Coudt zynde sticht zy brandt.
De couwde vuijrslach vuijr, in 't drooghe voedsel, plant:
Couwd is mijn Lief in haer, in and're stichtse brandt.
| |
XXIV.
[De maan door de zon beschenen.]
De Son verguldt de Maen haer silv'ren aenghezicht:
Dus houd' ick oock te leen, van u mijn Lief, mijn licht.
| |
Woorden in 't oor, tot loon voor langdienstighe Min,
Zijn winden in een net, men vaerter uijt end in.
| |
| |
| |
XXVI.
[De wind blaast de eene fakkel aan en de andere uit.]Ga naar voetnoot+
Die sielen neemt en gheeft.
De windt blaest op, en uijt, de kaerssen, daer zy streeft:
Mijn Vrouw heeft oock een cracht, die Sielen neemt en gheeft.
| |
XXVII.
[Een papegaai in eene open kooi.]Ga naar voetnoot+
Ick vlie niet, ofmen schoon mijn kercker open doet:
Ick ben te wel ghewent, mijn dienst is al te soet.
| |
XXVIII.
[Een vogel in eene kooi beloerd door eene kat en een sperwer.]
Voor vryheydt vaylicheydt.
In vancknis voedert my de Min; en was ick vry,
Het ongheluck had onghelijck meer machts op my.
| |
Met lecker' hoop, de Min staet om te locken breedt:
Maer 't Aes bedeckt den Hoeck, vast ismen, eermen 't weet.
| |
XXX.
[Venus op een zandlooper door Jocus en Risus gehouden.]Ga naar voetnoot+
Van 't leven comt de doodt.
Terwijlmen jockt en lacht, maeckt ons verloopen glas
Vernielster Venus van die Voester Venus was.
|
-
voetnoot+
-
't is weynich reens, het is iets onbegrijpelijks, iets tegenstrijdigs; al alleens, eveneens.
-
voetnoot+
-
vrucht, vreest; coomt - veur, voorkomt.
-
voetnoot+
-
hoemense langher, hoe langer men ze.
-
voetnoot+
-
't harte, de wierook, die er in is.
-
voetnoot+
-
ofmen schoon, ofschoon men; soet, aangenaam, gemakkelijk.
-
voetnoot+
-
breedt, bereid, klaar? De druk van 1636: reedt.
-
voetnoot+
-
vernielster Venus, Venus libitina; voester Venus, Venus genetrix.
|
Auteursrecht onbekend