Logo DBNL
Gedichten. Deel 1 (1899)

Gedichten. Deel 1

(1899)–P.C. Hooft–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Stichtrijmen.+

 
Kraft is de man niet om een man te temmen.1)
 
Want wrevelheidt aenwackert door den dwang.2)
 
Maer moed word mack, door ingetooghen stemmen,3)
 
En klaere reên van vroedmaeckende sang,4)
5
Die 's menschen hart met Gods ontsigh beclemmen.5)
 
 
 
Levende wet rechtgangigh in 't bestieren,6)
 
Besighe dapperheidt daer 't al voor swicht,7)
 
Heilighe lust veelvoudigh in 't versieren8)
 
Der goedren, die ghij wtstort met het licht,9)
10
En schept 'er toe de geesten en de dieren:10)
 
 
 
O God, die met uw achtbaerheidt bevangen11)
 
Om 't hart is, grenst aen wijsheidt met sijn voet.
 
Want naer uw gang hij aenset sijne gangen,13)
 
Versekert dat ghij uwes zegens vloedt
15
Giet op de geen die uwen aerdt aenhangen.
 
 
 
Door slofheidt een goed opset kan versmooren.16)
 
'T moet sijn vervolght met onversufte vlijt.17)
 
Wellevens konst wordt niemandt aengebooren.
 
Tot zedigheidt hoeft oeffening en tijdt.
20
Te luttel moejt is al sijn moejt verlooren.
 
 
 
Die recht gewent sijn slimtreckende sinnen21)
 
Dat haer niet meer des ouden kromheids heught
 
Geraeckt, in 't eindt, door sijn volharden, binnen
 
Het heerlijck hof van d' eerentfeste deughdt.
25
Daer vaste vreughdt is voor 't gemoedt te winnen.
 
Wie met het hooghste goedt sich wil verrijcken,
 
Moet koelen, en sijn eighen liefdes brandt27)
 
Met liefd tot sijnen naesten vergelijcken:28)
 
Maer vlamme met sijn siel, sin, en verstandt,
30
Op 't Godlijck schoon, dat niet en kan beswijcken.
 
 
 
Wacht u, uw faem, met schande, te besmetten.
 
Ontstight geen mensch met werreck oft met woordt.
 
'T is niet genoegh aen goedt nocht bloedt te letten:33)
 
En datmen elck geeft dat hem toebehoort.34)
35
Eert Overheidt, en vreedhoudende wetten.
 
 
 
Slaep spijs en dranck sijn nodigh om te leven.
 
Maer matight haer, nae 't eisschen vanden nóódt.
 
Op veelerley wijs, anders doense sneeven.38)
 
Een slaepend mensch scheelt weenigh van een doodt.
40
Een slemper wordt met voedsel goedt vergeven.
 
 
 
Den leckernij van mondt, oock oor en óóghen,
 
Den kosten vlug van welluchtende reuck,42)
 
Geeft meer niet toe dan ruim uw staet kan dóóghen.
 
Grootdaedighejdt krijgt een mis[s]taende kreuck,44)
45
Als zij den bron der midlen doet verdrooghen.
 
 
 
Een wulpschen moed opstokende de vieren,
 
In 't harte, dat de Min ten deele won,
 
Maeckt bijstre staet, beroijt hooft, voose spieren.48)
 
En wie hem dempt, verwaereloost de zon49)
50
Aen schepsels blindt, wtroyende' alle dieren.
 
 
 
Gelijck in zee, wij staedigh 't leven waeghen
 
Omringelt van 't bujvallighe geval.52)
 
Spist dan 't gemoedt om rustigh te verdraeghen,53)
 
Daer 't nood, of nut, of deughd vereischen sal
55
Voor vreemdt, voor vrundt, voor vaederlandt en maeghen.
 
 
 
Alalleens als die wandelt bij de weghen,56)
 
Indien hij met het oogh geen acht en geeft
 
Op 't geen dat voor sijn voeten is geleghen,
 
Licht strujckelt, en in put oft grafte sneeft:59)
60
Soo dijt haer doen die onbedaghtheidt pleghen.60)
 
Raedt is het oogh der sielen. Die dat lujcken,61)
 
Haer welvaert meest verbrodden niet alleen;
 
Maer vaeck den stant van een gemeent verstujcken.63)
 
Het wrevle Luck treft alderminst de geen,64)
65
Die nae den geest voorsienigheidt gebrujcken.65)

Vorige Volgende