Gedichten. Deel 1

De majeboom

Aen de joffr^en Visschers gesonden over boort geraekt, strandende spreekt tot den vinder.

Hier koom jck Majeboom⁺

Gedreven van de stroom.

Om dat jck Visscherinnen³⁾
Haer sang, voor Meereminnen

Verkoor, mij smeeten dees

In 't diep des Zujderzees.

Daer jck heb moeten sterven,
En soo lang leggen swerven,

Om te versaên haer nijdt,

Dat jck mijn blaên ben quijt.

Maer jck heb noch mijn dóóren.
In plaetse van 't speelkooren¹²⁾

Rijght hier aen bloemen fris,

Daer 't nu de tijdt van is.

'T en zij ghij sijt een dóóvert,
Dien sang nocht spel betoovert:

En plant mij op haer wal,

Ick sal door 't soet geschal

Der lieve Visscherinnen
Een ander leven innen.²⁰⁾

Onwickelijck gewight steeckt in sijn woordt beklemt,⁺
En 't noodtlot past op al het geene dat hij stemt.

+ Hier koom jck Majeboom. Volgens hs. A. De meiboom, dien Hooft ook in het vorige gedicht liet spreken, was op zijne reis naar Amsterdam over boord in de Zuiderzee en zoo verloren geraakt.

3) om dat jck, enz. omdat ik den zang der Visscherinnen (de dochters van Roemer Visscher) verkoor boven dien der meerminnen.

12) speelkooren, de roode vruchten van den hagedoorn.

20) innen, in mij opnemen, krijgen.

+ Onwickelijck gewight. Uit Brief 108, van den 11 Julij 1621. Er is hier sprake van Jupiter; onwickelijck, onbeweegbaar; past op, let op, richt zich naar; stemt, bepaalt.