Gedichten. Deel 1

Sonnet.

Doen 't eerste mael verscheen, in mijner ooghen zin,⁺

Die krujfde zijd waer af jck self mijn banden strengel,²⁾
En 't dubbel starrelicht, waerom jck leg en hengel,³⁾

Gelijk de mug om toorts, tot haer de vlam verslin',

En 't hejligh aengezicht dat jck beschonken vin

Met errenst ende lagh van minnelijk gemengel,
Zagh jck uw' schoonheit aen voor eenen enklen engel,

Mijn lieve licht; en steekt daer noch een engel in?

De zujvre goelijkheên der hemelhoofsche knaepen,⁹⁾
Zijn, naermen ons vermelt, alleen van geest geschaepen,

Men heeft 'er aen het geen aenschouwt wordt, meerder niet.

Onzichbre geest, wiens gunst d' onwaerdighe komt stoven,¹²⁾
(Wat sweemt der gotheit bet?) in u gespeurt wordt, boven¹³⁾

Een engelsche gedaent, zoo klaer dat mensch ze ziet.

+ Doen 't eerste mael. Volgens hs. A.

2) die krujfde zijd, dat gekrulde zachte haar; waer af, waarvan.

3) leg en hengel, lig te hengelen.

9) goelijkheên, schoonheid; hemelhoofsche knaepen, dienaren in het hemelhof, engelen.

12) onzichbre geest, enz. men ontdekt in u eene engelengedaante en bovendien een onzichtbaren geest.

13) wat sweemt der gotheit bet, wat gelijkt meer op de goddelijke natuur.