Gedichten. Deel 1

(1899)–P.C. Hooft– rechtenstatus

Sonnet.

 
O geestighe Natujr vol jujster zinlijkheit,Ga naar voetnoot+Ga naar voetnoot1)
 
Wat moest ghij op uw' dreef, en op uw sneedighst wezen,
 
Wanneer 't u inviel, zoo veel' schoonheên t' zaem te lezen,
 
Als zijn, aen 't scheppen van mijn Lief, te kost gelejdt!
5[regelnummer]
Die geest, wiens toovertael ujt lieve lippen vlejt,
 
Waên pujrde ghij hem, en die klaerheit nojt volprezenGa naar voetnoot6)
 
Van 't dobble licht, het welk, als zonnen versgerezenGa naar voetnoot7)
 
Haer' heerlijke persoon bekleedt met majestejt?
 
Mijn suffe ziel verdwijnt in diepheit van gedachten,
10[regelnummer]
Als zij de wondren ziet der overaerdsche krachtenGa naar voetnoot10)
 
Van 't hemelsch oogh, en meer dan menschelijken mondt:
 
Sulx jck gedwongen ben haer voor godin te roemen.Ga naar voetnoot12)
 
Maer (las!) jck kanze niet als afgodinne noemen,
 
Als zij geen wonder doet tot heeling van mijn' wondt.

voetnoot+: O geestighe Natujr. Volgens hs. A. Dit en de volgende zes gedichten, alle aan Leonora Hellemans en dus in den zomer van 1627 gedicht, vindt men tweemaal in hs. A. Eens alle te zamen met het gedicht Lieve lichte Leonor, op éèn vel papier; dit is zonder twijfel het oorspronkelijke. De tweede maal elk afzonderlijk op een geheel vel papier, net en zonder doorhalingen geschreven: dit papier is eerst in drieën en later nog eens in tweeën gevouwen geweest. Dit zijn waarschijnlijk de afschriften door Hooft aan Leonora gegeven. Deze worden hier als tekst gegeven. Ook onder de hss. van den heer Grothe bevindt zich een afschrift dezer gedichten van eene hand uit dien tijd, doch niet van die van Hooft.

voetnoot1): vol jujster zinlijkheit, vol onovertrefbare schoonheid.

voetnoot6): waên, vanwaar; pujrde, haaldet.

voetnoot7): 't dobble licht, de oogen.

voetnoot10): overaerdsche, bovenaardsche.

voetnoot12): sulx, zoodat.

Vorige Volgende