Gedichten. Deel 1

Op d' ooghen van me vrouw.

Werelds welfsel wijd gespannen,⁺

Daeken van saffiere pannen,

Oft ghij zijt met goudt vermaelt,³⁾

Dat als diamanten straelt,

Oft u d' heerlijkheên versieren
Vanden vaeder aller vieren,⁶⁾

Lusthof, daer zijn waeghen ‘vaert,⁷⁾

Kraemkoets, daer hij daeghen ‘baert,

Helder' hemel ongemeten,
Noch schijnt, aen u, yet vergeten.

Want de geene die het kon

Schiep geen' weergaê tot uw' zon.

Des wanneerz' haer' blonde kujven¹³⁾
Nederstrijkt, om z' op te hujven,¹⁴⁾

Met het zilver vande zee,

Blintz' 'er al het aertrijk meê.

'T aenschijn van mijn ujtverkooren
Zietmen met twee zonnen glooren.

Als haer ooghscheel d' eene slujt,¹⁹⁾

D' andre blinkt de dagh noch ujt.

Des, door enkele gezichten²¹⁾
Als verpoozen haere lichten²²⁾

+ Werelds welfsel. Volgens hs. A.

3) vermaelt, beschilderd.

6) vanden vaeder aller vieren, van de zon.

7) vaert, rijdt. Men denke aan Phoebus Apollo, den zonnegod, die op zijn wagen langs den hemel rijdt.

13) des, daarom,

14) op te hujven, te tooien.

19) ooghscheel, ooglid.

21) door enkele gesichten, door het zien met het eene of het andere der oogen.

22) lichten oogen.

[p. 264]

 

En zij toomen wild' haer' kracht,

 

T' mijnent werd' het nemmer nacht.

25

Zonnen die doorstraelt zoo grondigh,

 

Zonnen daer jck tegens zondigh,

 

Als jck in uw' klaerheit zie,

 

Anders als gekreukter knie,²⁸⁾

 

Denkt, mijn' ziel, tot aller stondt ‘lejt,

30

Zonder u, in ongezontheit.³⁰⁾

28) gekreukter knie, met gebogen knie.

30) ongezontheit, woordspeling met zon.