Gedichten. Deel 1

Aen den spaniaerdt op 't verovren van Grol.

Sonnet.

Madrilsche Geryon, die met getal van handen⁺¹⁾

Nae Zuyd, en Noord, en Oost, en West alleen niet tast,

Maer zelf de zon vervolgt, daer zy int diepe plast,³⁾

En uwe klaeuwen slaet in andren dagh sijn landen;
Die teffens Turck, François, Italiaen, met banden,

Het mijn en 't Engelsch volk dorst dreygen met de bast;⁶⁾

Hoe, nu uw' legers all' gewendt sijn t' onsen last,⁷⁾

Spijt u 't gegrepen Grol te slaecken uyt de tanden!

Ghy ruckt en Indisch goudt, en Spaensche klingen t' saem,⁹⁾

En Roomsche schalckheyt, om te raecken aen den naem

Van móórdal, stoockebrand, stichtdwinglandy, en schenrijk,¹¹⁾

Maer als uw gelt, gewelt, en list sijn in hun krits,¹²⁾

Soo suft uw breyn, verroockt uw schat, en swicht uw spits

Voor rasheyt, raedt, en rap gemoedt van Fredrick Henrijck.¹⁴⁾

+ Madrilsche Geryon. Volgens den druk van 1627. Zie Hooft's Brieven I, 304, 305.

1) Madrilsche, Madridsche; Geryon, een drielijvig monster en koning van Spanje, dien Hercules versloeg.

3) zelf, zelfs.

6) bast, strop.

7) nu al uwe legers tegen ons gekeerd zijn.

9) klingen, zwaarden.

11) schenrijk, die de rijken schent, in 't verderf stort.

12) in hun krits, in hun volle kracht.

14) raet, beleid; rap gemoet, wakkerheid.