Gedichten. Deel 1

Aen joffr^e Tesselscha.

'K weet van dichten, nocht van deunen,⁺
Niet dan ketelachtigh dreunen²⁾

Is het dat mijn' snaeren

Baeren.

+ 'K weet van dichten. Volgens hs. G. Te gelijk met het voorgaande aan Tesselschade gezonden. Hij schrijft haar (Brieven, II, bl. 286) ‘het Koninxliedt (het gedicht: Waer blinkt ghy, klaerheidt van mijn' ooghen) staet tusschen hangen en wurghen, ende kan quaelijk aen zijn eindt raeken. Want mijn geest is zoo verzoopen en verzonken in 't rijmeloos schrijven mijner Historiën, dat hem de wieken te nat zijn, en in te diep een kuil steeken om vlucht oft vejrt nae de poëetsche lucht te maeken. U E. verght het hem nochtans. Maer dit zeidt hij daer toe: 'k Weet van dichten’ enz. Het antwoord van Tesselschade op dezen brief vindt men bij Van Vloten, Tesselschade Roemers en hare vrienden, bl. 4. -

2) Ketelachtigh. Woordspeling met ketelachtig van ketelen, kittelen, en ketelachtig van ketel.

[p. 306]

5

Was de keel ojt glad en hel,

 

Z' is nu bijster van haer' stel,

 

Slaet niet dan een schor

 

Gemor.

 

 

 

'T hart, al heeft het Phoebus tegen,

10

Wil, tot uw verzoek geneghen,

 

Boven zijn vermeughen,

 

Deughen.

 

1632.