Gedichten. Deel 1

[p. 320]

Op den dujm van 't metaelen beeldt des Hartoghen van Alva.

Den Dujm, de rechte Wederhandt,⁺¹⁾
Die, eertijds, van gansch Nederlandt,
Zich kussen deed, terwijl hij 't schond,³⁾
Heeft nu Maetroos in zijnen mond;
Oft wringt hem, wil hij, in een hol,
En brujkt den dwinger voor een' dol.⁶⁾

2 Lentemaent 1641.

+ Den Dujm, de rechte Wederhandt. Volgens hs. A. - In 1571 had Alva in het kasteel van Antwerpen een metalen standbeeld van zich zelf doen oprichten. In 1574 werd het door Requesens weggenomen en in Augustus 1597 bij de slooping van het kasteel verbrijzeld. De duim kwam later in het bezit van Hooft (zie Brieven, IV, bl. 13), die hem bezong.

1) wederhandt, ἀντιχεὶϱ. Aant. van Hooft.

3) 't schond, te gronde richtte.

6) dol, een houten pen of nagel, die in het dolgat (hol) van booten of andere vaartuigen geslagen wordt, om de riemen daar tegen aan in het roeien te bedwingen, of met een oog daaraan te bevestigen. Ook Vondel bezong dien duim, en Huygens maakte er een latijnsch sneldicht op.