Zegepraal der goddelyke liefde

[p. 196]

Troost Aan Juffr. M. van Waarde, Over het Rampzalig Overlyden van haar Ed: Hoogbejaarde Moeder.

God stelt den weg, waar langs wy scheiden uit dit leven,

En buiten deze (met wat toezigt en beleyd

Men zig bewaar' en hoede) is ons geen pad bereyt

Als dit, op elks geboorte, het mensdom voorgeschreven.

'T noodlottig sterfuur zoo bepaalt elk dan gegeven,

En onveranderlyk ons allen opgeleyd,

Is 't ydel deze wet der hoogste Majesteyt

Met zugten, en geschrey, te willen wederstreven.

Schep moed! schep moeddan, en betoom uw droef geween

Marie, zoo vol geest, als vol bekoorlykheen!

Al wat verganklyk is, hoe hoog het schyn van Waerde,

Valt op zyn tyd, wat rouw het wek, of wat verdriet,

Uw Moeder weggerukt hoort uwe klagten niet.

Haar Geest veragt om hoog, het laag der nietige Aarde.