Kracht in swakheit

Morgen gebed.

IK sie de duystre nacht, al wederom verdweenen,
Den held'ren dageraad aan ons op nieuws verscheenen:

Wel op myn ziele dan! spoeyt u naar 's Hemels hof,

Te brengen als 't betaamt, dank-offeren van lof:

O hoog geduchte God! die vrees'lyk zyt, ver boven
Al die rontom U zyn, ik koom om U te loven

In desen Morgen-stond, my zelven U aanbiên:

Ay! wilt om Christi wil, op my in gunste sien:

Laat niet de Hemel Son myn oogen slechts bestraalen,
Maar 't licht van Uw aanschyn ook in myn ziel neêrdaalen,

Neemt van my weg, wat schaad, en maakt my zelfs bequaam,

Te bidden naar Uw Wil, te prysen Uwen Naam,

Vermeerdert myn geloof, versterkt my in 't betrachten
Van alle waare deugd, leert my lankmoedig wachten

[p. 42]

 

Op Uw beloft', en woord, hoe 't immer ook mag gaan,

 

Wat elend dat my drukt, in hoope vast te staan,

 

Erbarmt U over die van 't rechte pad afdwalen,

 

O opper Herder! wil haar tot Uw Schaapskooy haalen;

 

Het kranke doch versterkt, 't gebrokene verbind,

 

't Vermoeide hert verquikt, dat het eens ruste vind.

 

Doet aan Uw Kerke wel, geeft sulke die daar bouwen

 

De Muur Jerusalems, dat wy met vreugt aanschouwen

 

Het goet van Sion: en ons lieve Vaderland

 

Sie met ontferming aan, weest Gy aan alle kant

 

Een vuur’ge muur rondom het zelve, laat doch blyken

 

Uw bystand in der nood, op dat met schaamte wyken

 

Ons vyanden seer trots, bekennen U alleen

 

De macht en heerschappy te zyn, en anders geen.

 

Wat is 't, Heer, dat ik aan U meerder heb te smeken?

 

Geneest doch myne ziel, vergeeft al myn gebreeken,

 

En laat het innigste, de alderdiepste grond,

 

Gedachten van myn hert, de reden van myn mond

 

U welgevallig zyn: die noyt en zyt volpresen,

 

Laat ik U dienen, en altyd sorgvuldig wesen

 

Gelyk een wakker knecht, die zelf ter middernacht

 

De komste van syn Heer, al wakende verwacht:

 

Op dat Gy ook aan my dat groote goed moogt geven

 

Van U beloft', aan die getrouw zal zyn gebleven.