|
| |
| |
| |
| |
Namen der Personagiens van't tvveede Spel.
| Poëtelijck Gheest. |
| Amoureuse Fantasije. |
| Liefs Ghebruyck in't feyl van minnen. |
| Den Roover der Amoureuse zinnen. |
| LEANDER. |
| HERO. |
| Wachter van op de Schepen. |
| |
| |
| |
Het tweede spel.
Liefs ghebruyck in't feyt van minnen.
HEr uyt ghy guyt, springht uyter muyten,
En laet ons gaen danssen over't ey.
Den Roover der Amoureuse zinnen.
Wat is daer al te roepen en te fluyten?
Her uyt ghy guyt, springht uyter muyten.
Wat wilt ghy veel kockijnen oft guyten,
Waerom maect ghy al tieren dit groot gheschrey?
Her uyt ghy guyt, springht uyter muyten,
En laet ons gaen danssen over't ey,
Komt voort, komt voort, springht aen den rey,
'tIs nu in den Mey,, dat d'een Amoureus naer d'ander haect.
Ia, ja, dat de Ghezellen de Dochters doen uytgheley,
Als sy d'een d'ander hebben ontschaect
Tot in prieelen en bosschen daermen kraect
De rijpe hasenoten met den teenen,
En daermen de barvoetsche kinderkens maect,
Al zouden sy hun amoureusheyt ten lesten beweenen.
Wat avontuere zal ons Venus nu verleenen,
Dat wy iemant mochten brenghen in verzeeren?
Wy zullen noch wercx ghenoech vinden zoud'ick meenen,
| |
| |
Naer dat wy'er zoo vele ghebrocht hebben tot oneeren,
Laet ons de jonghe Dochters gaen leeren,
Dat sy'er naer verlanghen wat dat ter marct t'eten,, is,
Niemant en verjaecht ons voor dat hy bescheten,, is.
Ghy Roover der zinnen, vol van quader sectie,
Laet ons Leandrum en Hero onder ons protectie
Gaen brenghen, wy zijnder toe gheschoft en ghebect,
D'Amoureuse affectie en Ghelijcke complectie
Die hebben ons, om te vorderen dees annectie,
Daer toe ghecommitteert perfect:
Het vyer dat onser d'asschen noch leyt gherect
Dat zullen wy vlijtich gaen blasen,
Dat sy naer d'een d'ander zullen rasen,
Sy zullen ghebruycken der minnen solasen,
Venus weet hoe de vryagien inden,, zullen.
En laet ons dan niet langher blijven prasen,
Laetse ons gaen zoecken tot dat wyse vinden,, zullen,
Ick hoop dat wy te gader vast binden,, zullen
Dese schoone Hero met Leander,
Ghelijckmen twee mutsaerden is bindende d'een op d'ander.
Wat is daer aenghenamer inde weerelt ront,
Dan eenen minnelijcken schoonen rooden mont
Al ben ick met Cupidinis strael ghewont
Tot in myns herten gront,
Ten zal my niet berouwen,
D'aldervolmaectste der Kerssouwen
Heb ick ter goeder trouwen,, in myn herte ghestelt,
'tWelck door liefde smelt:
| |
| |
Met vyerighe liefde die my zoo doet haken
Dat ick in liefden zoo beghin te blaken,
Dat ick niet en weet wat ick noch zal maken.
En trouwen d'ure die beghint te naken
Dat ghy zoudt gheraken,, in haer convent.
Den dach heeft my verdroten boven alle zaken,
Ick dank Venerem dat den avent,, is present,
En dat Hesperus het klaer firmament
Met swerte wolcken nu komt bedecken,
Dus wil ick my beraeyen om naer myn Lief jent
Schoon en excellent,, secretelijck gaen te trecken,
Kan ick haer liefde tot mynen wil verwecken,
Zoo zal ick wel labeuren in den acker van minnen.
Wel wat maect ghy daer? gheeft my dat te kinnen.
Ick stele Leandro syn herte en zinnen,
Zoo dat hy gheen reden meer en zal ghebruycken.
Ia kont ghy zoo uwen kost ghewinnen
Met stelen? zoo zoudt ghy buyten en binnen
Oock wel duycken,, onder de kappen en huycken,
En om borsen te snijen v konst ghebruycken.
Ke ick zou dat ghy uwen hals moet verstuycken,
Swijcht oft ick zal v fuycken,, in't dal der frenesijen,
Gelijck kolen die smuycken,, kondy d'uytloopende kruycken
Maer als ghyse dan hebt leeren vrijen
| |
| |
Dan brenght in lijen en in swaer verdriet.
Al en waer't maer aen v klappen en kakelen,
Hebben wy niet t'zamen ghedaen veel mirakelen?
Zoo dat ons de Minnaers tot inden Hemel kroonen,
En sy bouwen ons oock veel Tabernakelen
Niet om verschoonen, om inne te woonen.
Maer als wyse dan beghinnen te hoonen,
Eest dat sy ons toonen,, een wreet aenschijn:
Ghy Roover der zinnen hebt ontallijcke persoonen
In't verdriet ghebrocht en in swaer ghepijn.
En ghy Liefs ghebruyck ghy zijt zoo fijn,
Dat v daet inden schijn,, is al zoeten wijn,
Die ghy d'Amoureusen wilt schincken,
Maer in't leste eest al galle en azijn,
En corosijf fenijn,, bitter als brijn,
Die ghyse uyt schalen van berou gheeft te drincken.
Ke swijcht, swijcht v haranghen stincken,
Daer ghy d'Amoureusen met wilt bedrieghen.
En laet ons d'een d'anders namen niet meer mincken,
D'een d'ander krincken,, noch met de waerheyt belieghen.
Ick consenteert, laet ons Hero gaen wieghen.
Maer hoe zouden wy over Zee tot by haer gheraken?
En trouwen wy konnen zoo wel als Dedalus vlieghen,
Wy zijn licht van deuchden, en wy doen waken
En vyerich haken,, d'Amoureuse zinnen,
| |
| |
Eer sy ons wel kinnen,, naer 'tghebruyck van minnen.
Phoebus die heeft syn blinckende stralen
Neder laten dalen,, Morpheus heeft alreet bedect
Met doncker wolcken al 'sHemels zalen,
Dus wil ick gaen halen,, zonder dralen
Mynen lanteerne, en steken het licht correct
Ter veynsteren uyt, om dat myn Lief perfect
Zoude zien dat ick naer hem wachte:
Ick hoop dat hy met my niet en ghect,
Maer dat syn jonst trect,, met hert, zin en ghedachte
Naer my, die ick boven alle Mans ter weerelt achte,
Hy moet by my kommen,, gheswommen by nachte
Met arbeyt onzachte,, om dat syn en myn Vader wreet
Niet en zouden weten 'tbescheet
Dat hem iet misquame dat waer my leet,
O Venus gheeft myn Lief een couragie,
Dat hy hier mach gheraken,
Op dat ick tot mynder avantagie
Door syn jonstighe vryagie,, zonder domagie
De vreucht mach smaken,, daer ick moet naer haken:
Syn liefde heet in't blaken,, die doet my snaken
Ick moet onlustich waken,, en alle vreucht staken
Och oft hem kennelijck waer myn intentie,
Hoe gheern ick hem myn liefde zou jonnen,
Hy zou my toonen meer obedientie
Dan Hercules Omphale ded', daer hy voor heeft ghesponnen,
En ick zou de liefste zijn die hy onder der Sonnen
Zou ghehebben konnen, secreet oft stille,
| |
| |
Myn herte is zoo aen 'tsyne ghebonnen
Dat het hem abandonneert tot synen wille.
Maer hoort Neve wat sy uytstroyt d'ydel spille,
Sy zal noch verslicken met de soppe,
Sy mocht wel stijf smijten op haer bille,
En zegghen: welghemint vleesch staet oppe.
My dunct dat noch een vuyl hoppe
Zal worden, eer dat zal eynden dit spel,
Sy is vol amoureusheyts totten koppe.
Sy en is Veneri immers niet rebel,
Sy heeft de krevelinghe in haer vel.
Door dat Leander haer zoo wel behaecht.
Sy zal haer tot d'amoureusheyt voeghen wel,
Sy is veel te langhe ghebleven maecht,
Sy wort van Cupidine zoo gheplaecht,
Dat sy moet weten wat ter marct al t'eten,, is,
En hoemen den blinden in't vleesch-huys jaecht.
Sy en zal niet ophouden voor datse bescheten,, is,
'tSchijnt dat sy van eenen quaden hont ghebeten,, is,
Zoo vyerich te minnen en betaemt,, haer niet.
D'eer is verloren, sy en schaemt,, haer niet,
En Leander is van liefden rasende.
Dat mach hy v danck weten dat ghy hem zijt blasende
Met uwen blaes-balck zoo uytermaten stijf,
Dat hy ghekreghen heeft het vonck in't lijf.
Way sy moghen't wel danck weten vuyl catijf,
| |
| |
Die dit aerdich Wijf,, zoo vyerich doet minnen.
Ghy hebt Leandrum zoo berooft van zinnen,
Dat hy niet kinnen,, en kan 'twitte voor 'tswerte.
En ghy doet met subtijle perte
Hero herte,, aen veel lijden en smerte,
Door dat sy haer Lief niet en kan ghebruycken.
Ick zal Hero de steelkens van Veneris struycken
Eer langhe stonden laten afrucken.
En ick zal Leandrum doen vreucht ghebruycken.
Ick zal Hero de steelkens van Veneris struycken
In haer doncker kamer laten fuycken.
En ick zal Leandrum rooskens van troost doen plucken.
Ick zal Hero de steelkens van Veneris struycken
Eer langhe stonden laten afrucken.
En ick zal dees liefde zoo doen ghelucken,
Dat Leander in stucken,, Heros hemde zal scheuren.
Zoo meucht ghy de Bruyt wel draghen twee krucken
Tot haren opstaen, zoo dat plach te ghebeuren.
Way sy en zal daerom niet met allen treuren,
Noch kreupel gaen, maer sy zalder afghenesen,
'tIs beter 'tMeysken ghenaeyt, dan 'themde ghescheurt zou wesen.
Komt gaen wy dan derwaerts schoyen,
Wy zullen hem zonder sperren te breken,
| |
| |
Oft syn leet te wreken,, leeren tournoyen,
Syn ghereet verstroyen,, en lobbeken vloyen,
Dat hy synen amoureusen gheest zal verfraeyen.
O Goddinne Venus wilt my beraeyen,
Doet myn herte lammaeyen,, dat daer is belaeyen
Ick en kan mynen tijt niet langher in druck bestaeyen,
Noch my verfraeyen,, hoe zal't met my draeyen?
Den mont moet de Liefste spreken zou 'therte hem paeyen,
Myn zinnen die haeyen,, naer de zoete Daeyen,
Haer lieflijck aenschijn is zoo vriendinnelijck,
Dat myn zinnen zinnelijck
Mocht ick haers persoons zijn ghewinnelijck,
Zoo waer myn vreucht beghinnelijck
Haer blosende wanghen,, die myn herte pranghen,
Ick hoop dat sy my in gratie zal ontfanghen,
En als sy my belooft heeft uyt verstranghen
Ick en zal haer immers nimmermeer begheven,
Maer aenkleven,, want sy staet gheschreven
Sy is de schoone Roose onder den doren,
Die ick hem verkoren,, en trou ghesworen,
| |
| |
Ick ben verloren,, mach ick met haer geen vreucht orboren,
Dus is myn besporen,, achter en voren
Sy is 'tbetrouwen,, welck my doet houwen
Der minnen paden zonder benouwen:
En dees Bloeme boven alle Kerssouwen,
Daer ick op moet bouwen,, zonder flouwen,
Dat sy myn jonste niet en zal versmaden,
Dus wil ick met staden,, zonder langhe beraden
In de vloet der ghenaden,, wil ick gaen baden,
En stoppen hier myn ghewaden,, al zou't my schaden
Sy heeft haer brandende licht uytghesteken,
Soo't is ghebleken,, sy en zal haer belofte niet breken,
Phoebi klaerheyt is besweken,, Morpheus komt voort ghestreken,
Dus wil ick de Zee overswemmen zonder vaer
Naer haer logijs daer,, sy haren Minnaer,
Beeldelijcke schoonheyt moet krochten en kermen,
By haer zijde zal laten ghehermen.
Dat zijn de termen,, sy zal v beschermen,
Springht vry in't watere.
Ia sy zal v ontfermen,, in haer vier armen,
| |
| |
En in haer zachte bedde verwermen,
Ghebruyck van Lieve houdt uwen snatere,
Leander beghint naer den Borgh te swemmen.
Ghelijckmen met arbeyt moet den berch op klemmen,
Soo en zal hy om by syn Lief te zijn gheenen arbeyt sparen.
Wy zullense schier doen paren,, en vergaren,
Om dat sy niet en zouwen,, vervriesen van kouwen,
Al zou't hun namaels noch deerlijck berouwen.
Nu laet ons gaen hooren en aenschouwen
Wat Hero al mach ontfouwen
Buyten den Borgh daer sy haer klachten,, doet,
Om dat sy naer Leandrum zoo langhe wachten,, moet.
O swaer verlanghen wat doet ghy my quellagien
Door ancxst dat Leandro zal ghebeuren
Eenighen teghenspoet in synder voyagien:
O Venus wilt hem tot mynder avantagien
Inder passagien,, toonen v faveuren,
Ick zit hier verbaest buyten der deuren,
Wist myn Vader hy zou my controleuren,
Ia verscheuren,, dat ick hier zitte by nachte:
Komt hy daer gheswommen daer ick op achte?
Och neen hy! hy en eest noch niet voorwaer,
Het was eenen Zeehont die met krachte
Myn herte in't lichaem dat beeft van vaer,
| |
| |
Door dat hy zoo langhe beghint te toeven:
Och zou't oock moghen wesen een gheveyst Minnaer,
Zou hy een ander beminnen, en my bedroeven?
Ick hoop neen hy, oft hy zou doorgroeven
Myn maechdelijck herte met een snijdende sweert,
Men kent nochtans gheen vrienden men moetse proeven,
Naer't out proverbium, noch oock gheenen Weert,
'tEn zy datmen zeven jaer met hem gaet over den heert.
O geluckighe Maecht wilt v contenteren
Zonder doleren,, oft murmureren,
Hy zal schier arriveren,, en v caresseren,
Met v domineren,, en hoveren
O uytverkoren Lief en schoone Maecht,
'tIs te vergeefs dat ghy klaecht,, oft uwen druck ghewaecht,
Want die ghy v liefde jont,
Eest dat ghy hem zoo wel behaecht,, dat hy v draecht
Vyerighe liefde uyt syns herten gront,
Met Cupidinis strael, die zal terstont
Duysent kuskens zullen v worden ghejont
Aen uwen lieffelijcken blosenden mont,
Die zullen naer den zeer ghewenschten vont
Syn zacht oorkussen wesen,
Dus meucht ghy wel haken naer v Lief ghepresen.
Och kost ick swemmen ick swom het teghen,
Als die ben gheneghen,, door Veneris beweghen
Ick en zou vreesen water, wint, noch reghen,
| |
| |
Maer swemmen onversleghen,, Oenone heeft wel verdreghen
Door de liefde van Paride veel meerderen noot:
Myn herte in't lichaem is swaerder dan loot,
Als ick uyt liefde groot,, peyse om teghenstoot,
Van dat de wreede doot, myn Lief mogen krincken,, zoude,
En dat hy door my moghen verdrincken,, zoude.
'tIs zonder swaerheyt, en wilt niet duchten,
V swaerheyt zal schier verkeeren in ghenuchten,
En uwen druck zal veranderen in melodijen.
O mijn jonstich herte beghint hem te verblijen,
Ick hoor daer wat swemmen inder strommen,
'tIs zeker myn Lief die daer komt gheswommen,
Hy is hier alreet tot by den kant,, aen't lant.
Och willekom Alderliefste gheeft my de hant,, playsant,
Zijt willekome Lief die ick heb uytverkoren,
Hertelijcke willekom zoo moet ghy wesen,
Willekome greyn van vergulde sporen:
Zijt willekome Lief die ick heb uytverkoren,
Ghy zijt de ghene die my trouwe hebt ghesworen,
En die myn quale zult ghenesen:
Zijt willekome Lief die ick heb uytverkoren,
Hertelijcke willekom zoo moet ghy wesen.
Ick bedanck v hoochlijck van v jonst ghepresen,
Myn hope, mynen troost, en myn toeverlaet,
Ghy zijt de Bloeme in myn herte gheresen:
Ick bedanck v hooghlijck van v jonste ghepresen,
Ghy en hebt noyt van meerderen dienst ghelesen,
Dan ick v betoonen en zal metter daet:
Ick bedanck v hoochlijck van v jonst ghepresen,
Myn hope, mynen troost, en myn toeverlaet.
| |
| |
Aenveert desen nacht-tabbaert Lief al is hy quaet,
Om v bloote ledekens met te bedecken,
En komt gherust te beddewaerts, doet mynen raet,
Slaept tot dat den Wachter v zal ontwecken,
En tot dat de Voghelkens met zinghende becken
Zullen beghinnen te schuyffelen, queecken en tieren,
Ick en zal v, ô Lief, in gheen vreemde plecken,
Maer op myn eyghen zacht bedde forieren,
Een kleyn bancket van spijse, wijn, en goede bieren
Staet op myn kamer voor v al bereet,
'tIs al tot uwen besten in alle manieren
Dat hier in huys is, wie't lief is oft leet.
De Quackel is immer onder haren steert zeer heet,
Zulcken fieren ghelaet te toonen en betaemt,, haer niet.
Ick heb haar zinnen ooc berooft,, sy en schaemt,, haer niet,
En door dat ick heb berooft hun beyder zinnen,
Zoo rasen sy naer v ghy Ghebruyck der minnen.
Ghy meucht wel ghereet maken uwen hamere,
Om't yser te smeden ter wijle dat gloeyt,
Leander is nu immers tot op haer kamere,
Daer hy alle melancolije verfoeyt,
Syn amoureus jonstich herte dat groeyt
Nu in vyerigher liefden door het caresseren,
En Hero open bloemken dat bloeyt,
Sy eten, sy drincken, sy bancketeren,
Sy hoveren,, en sy diviseren.
Sy zijn gheheel vrolijck zonder gheschallen,
En haer Voester die laet het al passeren,
Sy kan wel simuleren,, en door den vingher zien met allen,
Al eest dat sy alzoo te zamen stallen.
| |
| |
Ke al zaech syse d'een of d'ander vallen,
Sy en zoude haer hant daer niet steken tusschen
Eenen hittighen brant is oock quaet om blusschen.
Ick brenght een droncxken uyt rechter minnen
Alle die naer troost van Lieve haken.
Dat wacht ick Lief met hert en zinnen.
Ick brenght een droncxken uyt rechter minnen.
Ick moet my in dat cas schuldich kinnen,
Door dat ick in v liefde moet blaken.
Ick brenght een droncxken uyt rechter minnen
Alle die naer troost van Lieve haken.
Dien dranck Lief die dunct my zoeter smaken
Dan nectar, ypocras oft malevaseyen:
Och mochte wy hier onder ons beyen
Zonder scheyen, in eeren en trouwen
Onbenijt blijven woonen en huys-houwen,
Ick verzeker v dat wy altijt zouwen
Zonder flouwen,, oft zonder druckich,, zijn,
Boven alle Minnaers zeer gheluckich,, zijn.
Kijct Neve hoe Leander en Hero met een loncxken
D'een d'ander brenghen een vriendelijck droncxken,
En hoe Leander synen mont op de zelve zije
Iuyst stelt daer ghedroncken heeft syn Amije.
Nu zijn d'armen om den hals ghesleghen.
Nu kussen sy mont aen mont zoo d'Amoureusen pleghen.
| |
| |
Nu zijn vergheten al de voorleden smerten.
Nu beghinnen sy met jonstigher herten
D'een d'anders jonste eerst te kinnen,
Nu zijn sy de veerste van hunne zinnen.
Nu speelt Cupido eerst syn personagie.
En Venus die verwect haer couragie,
Dat sy zonder treuren, zuchten oft klaghen,
D'een d'ander schier zullen te beddewaerts draghen.
Sy zijn nu in liefden zoo verheucht,
Ghelijck de jonghe Voghelkens inde jeucht
Vande zoete Lenten met jolijse
Springhen en vlieghen van rijse te rijse.
Maer Leander beghint te gheeuwen en te gapen
En my dunct dat hy gheern waer te beddeaerts slapen,
Hy beghint haer keurssen te ontrijen,
Maer Hero en willet quanshuys niet lijden.
Ke al weyghert sy haer wat, sy is bly touwe,
Ick en zach noyt amoureuser Ionckvrouwe.
Maer ziet nu Hero is gheheel ontdaen.
Ick heb verlanghen te zien wie voor onder zal gaen.
Het zal Hero zijn en wildy ick wedde.
Maer ziet Leander die draechtse op't bedde,
Om dat sy by hem zou ligghen rusten.
| |
| |
Naer v Ghebruyck van Lieve mach haer wel lusten.
Maer Cozijnken ziet al dit gheveert,
Hero die wilt te S.Iacobs weert,
Sy heeft den palster alreet inde hant.
Och lieve Maetken het isser al brant
In't voor-portael, en Hero en komt gheen hulpe.
En sy is al ghereet met haer open schulpe,
Om den vyerighen brant te blusschen.
Ia wel Neve is daer eenighen twist tusschen
Hun beyden, dat sy zoo blosende coleur krijghen,
En dat sy naer hunnen adem dus hijghen?
Ke neent', ghy zout veel beter swijghen,
Dan ghy noch spreken zout als d'onvroede,
Sy zullen hun zelven maken al moede
Met jocken, met spelen, met kussen, met lecken,
Met kittelen, met tuymelen, met treckebecken,
'tSchijnt dat sy't al hun leven hebben gheploghen,
Maer trouwen de sneppekens zijn nu al meest vervloghen,
Hy schept nu vreucht in't aenzien der zoete emolumenten
Van Pygmaleons beelt niet om verexcellenten,
De koetse die houdt nu op van kraken.
Maer ziet eens sy gaen nu het bedde hermaken,
Het decksel leyt ter aerden al verhoyt.
Het beddeken dat zoo abel was bestroyt
Met diversche bloemkens schoon van coleure
Hebben sy gheworpen het achterste veure:
De Poëten en zouden in gheen legenden schrijven
Het solaes dat twee Ghelieven bedrijven.
| |
| |
Den Wachter van op de Schepen zinghende.
Staet op 'tis meer dan tijt,
Wacht v voor d'envieusen,
Eer dat ghy verraden zijt.
Men vint veel quade tonghen,
Al waren sy afghevronghen,
Ick en zou't niemant verbien.
Vertrect al naer v palen,
Eer Phoebus op berch en dal
Laet schijnen syn goude stralen,
Zoo en krijcht ghy gheen misval.
Ghy meucht vry weder keeren,
Als Morpheus den dach verjaecht,
En jonstighe vreucht vermeeren,
Al en is de Bruyt gheen maecht.
Och Cozijn hoort wat den Wachter van Sesto ghewaecht,
Het worter nu al van zueren biere,
Sy hebben ligghen ravotten tot het daecht,
En nu zoo moet Leander maken maniere
Om te vertrecken naer synen quartiere:
Want dat syn ouders de vryagie
Vernamen, sy zouden hem met loosen bestiere
Ten minsten uyt den Lande zenden in pelgrimagie.
Laet ons gaen luysteren hoe sy met droeve couragie
Oorlof zullen nemen, sy zullen schier sterven van drucke.
| |
| |
Ke Boerken draecht de Bruyt tot haerder avantage,
Om dat sy niet manck en zou gaen, dees krucke.
Way sy zal wel recht gaen tot haren ghelucke,
Al heeft sy gheleert hoe sy was ghewonnen,
Niemant en verwonder hem van desen stucke,
Wy hebben't wel gheroct, waer't wel ghesponnen.
Ia maer het zuypen dat is al gheronnen,
Dat daer ghereet staet om t'inbijten.
Wilt sy en ander nu oock haer liefde jonnen,
Sy en zal nu door de pijne immers niet krijten.
Ick zou's zoo veel lijden om vier mijten,
Waer't dat ick ware in haren staet.
Ghy en zouter altijt niet veel in verslijten,
Dat wil ick v wel toezegghen hoe dat gaet.
En ghy kondt immers wel metter daet
Enghe Maechdekens maken van sluypratten,
En eerlijcke Dochters oock vroech en laet
Van stille heymelijcke kamerkatten.
En ghy weet de verborghen schatten
Te krijghen van d'amoureuse zotten.
En ghy verkoopt voor eerzame de vuyl motten,
En voor goet en gave de ghebroken potten.
En ghy kondt d'Amoureusen zoo versnotten,
Dat sy niet en straffen hoererije.
| |
| |
En ghy bedriechtse wel met rotten
Appelen door de zoete melodije.
Schamelen nootdruft en is gheen leckernije,
Men moet zomtijts den lust der natueren verdrijven,
Men steect zoo menighen steeck op zije,
Maer sy zijn al maecht als den buyck wilt plat blijven.
Nu wy zouden hier zoo langhe staen kijven,
Dat wy den afscheyt niet en zouden hooren.
Later ons dan naer luysteren met open oren.
Den Wachter die heeft syn Liedt ghezonghen,
Ick heb merckelijck ghehoort syn ghetier,
Daer ick, ô Lief, door ben ontspronghen,
Dus ben ick ghedwonghen,, te trecken van hier:
Dus bid ick v edel Bloeme fier,
Dat ghy my nu oorlof gheeft om vertrecken,
Desen avont zal ick stille en dier
Als Phoebus syn blinckende stralen zal decken,
Weder komen gheswommen naer deser Vlecken,
Dus bid ick v wilt uwen lanteerne uythanghen,
V schijnende licht zal mynen gheest verwecken,
Dat de leden zullen herwaerts nemen de ganghen.
O Lief ick zal v zoo minlijck ontfanghen
Als ick v wederomme zal aenschouwen,
En laet my toch niet te vergheefs verlanghen.
Neen ick Lief, ick belooft v ter goeder trouwen,
Dat ick de ghenomen ure zal houwen,
Wilt my verwachten ter zelver tijt,
Myn vyerighe liefde en zal nimmermeer verkouwen
In deuchden en eeren, des zeker zijt.
| |
| |
Ghetrou Minnaers zijn weert ghebenedijt,
Maer vervloect moeten de beroemers wesen:
Wilt dan t'avont weder keeren metter vlijt,
Zoo zult ghy my van alle grief ghenesen,
Ghetrouwicheyt wort boven al ghepresen.
Nu laet ons oorlof nemen met desen,
Want wy moeten scheyden,, zonder beyden,
Ick wil gaen swemmen door den vloet.
Oorlof Alderliefste, Venus wil v gheleyden,
Dat bid ick haer als immers wesen moet,
En verzuymt v ure niet wat ghy doet,
Oft myn herte zou my breken van rouwe.
Ick en zal sparen armen, vleesch, noch bloet,
Lijf, noch oock goet,, in teghenspoet
Voor v myn alderliefste Vrouwe.
Adieu mynen troost en toeverlaet.
Adieu myn overschoone Kerssouwe,
Daer alle myn hope en troost op staet:
Adieu dan klaer-schijnende dagheraet,
Die myn vernoy en grief kan mincken:
Adieu myn Peerle delicaet,
Die my der confortatien dranck kan schincken.
Adieu Lief, om dat ghy om v Lief zoudt dincken,
Zoo draecht dees ghifte met dan, die v myn herte jont,
En kust my noch eens vriendelijck aen mynen mont,
Venus laet v t'avont weder keeren fraey en ghezont.
Eynde des tweeden Spels.
|
|
Auteursrecht onbekend