Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 373]

[6] Op de dichten van de Heer Constantin Huygens Ridder &c.

Gaet nae den Haech mijn rouw gedicht
En siet rontsom nae't eed'le licht
Der jonger Batavieren,
Ghy sult licht sien waer dat het brandt;
Want 'tzijn sijn voncken die ons landt
Verlichten en vercieren.
Geleerdtheydt, wijsheydt, konst en aerdt
Sijn daer alleen by een vergaerdt;
Waer ghy van deuchdt vindt soo veel tuygens,
Gaet daer vry in, dat is tot Huygens.

Gaet seght hem in u beste tael

Dat ick geheel in 't lof verdwael
Van sijn volkomendtheden,
En hoe'ck'er meer wil raecken uyt,
Hoe mijn verstandt staech corter stuyt
In't spoor van Rijm en reeden.

Voorts, seght den Dichters die in't lof

Van Huygens weyden breet en grof
En meenen vast'lick sy bereycken't,
Maets, 'tis de Son met kool geteyckent.

i.br.