Roseliins oochies, ontleedt

[p. 86]

VII.

CVpido heeft synn minne-schicht

In't binnenst van mijn hert gesonden.
Nu klaegt het vvispeltuyrig VVicht,
Dat hy hem noyt heeft vveer gevonden.

VVanneer syn Moeder dit vernam,

Kon sy haer niet van schreyen speenen;
En bluschte, laes! haer minne-vlamm,
Door't al-te-overvloedig vveenen.

Oh! siet, nu schreyen sy om strijd,

Dat 't menschen dêert om aen te hooren:
VVant Venus is haer vlammen quijt,
En 't Boefjen heeft syn pijll verloren.

Ey! Venus, laet u schreyen staen,

Den domp-hoorn van uvv minne-vuyren,
En steecktse an mijn hertjen aen,
Dat door uvv vlammen niet kan duyren.

En gy, Cupido, stilt u pijn;

Gy moogt niet ongevvapent leven:
VVant d' OOCHIES van mijn ROSELIIN
Die sullen u vveer schichjes geven.