Er is niets nieuws onder de zon

[p. 18]

Hoofdstuk 3
De muren van Jericho zijn gevallen...

Een van de verhalen uit de bijbel die altijd tot mijn verbeelding heeft gesproken is de val van Jericho. Wat we ervan weten is dat het een verdorven stad was en een sterke vesting. Toen de inwoners van Jericho de Israëlieten zagen aankomen hadden ze uit angst de ‘grenzen’ d.w.z. de poorten gesloten. Niemand mocht er in of uit....

Toch vielen de Israëlieten niet aan. God had gezegd dat Hij de stad in hun handen zou geven.

Ze moesten er echter wel iets voor doen. Het verhaal is bekend. Dit is de eerste en misschien de enige geweldloze massale demonstratie in de bijbel. De mensen geloofden God en daarom bleef er niet één in de tenten achter,zeggende: ‘Nou, ik moet nog eens zien’.

Nee, ze trokken massaal op. Ik stel me voor dat de mensen van Jericho waren uitgelopen om te zien wat er gebeurde. Misschien hebben ze gelachen om de in hun ogen ‘vertoning’. Misschien ook stonden ze klaar om te schieten maar er werd niet geschoten. Er werd zelfs niet eens gesproken, nog minder geschreeuwd, maar op de zevende dag werden de akties verzevenvoudigd en onder het bazuingeschal en gejuich van de menigte stortten de muren in. Niet door geweld maar door een wonder van God.

Deze zelfde God de God van Abraham, Izaak en Jakob, de schepper van hemel en aarde, is dezelfde die ook heden ten dage de wereldgeschiedenis beheerst en ook nu nog grote daden en wonderen verricht. U zult ongetwijfeld de demonstratie in Oost-Berlijn hebben gevolgd. Ook hier is de ‘muur van Jericho’ letterlijk ingestort. Is dit ook niet een wonder van God? Wie had ooit gedacht dat het keiharde communistische regiem op zo een dramatische manier doorbroken zou worden? Door de moderne media techniek ten aanschouwe van de hele wereld. Bij de in bezitneming van Kanaän viel na Jericho de ene vesting na de andere. Ook dat zien we nu gebeuren: Hongarije, Tjechoslowakije, Bulgarije, en nu ook Roemenië, waar helaas veel

[p. 19]

doden te betreuren zijn(Laten we niet vergeten voor Roemenie te bidden!) en de afbrokkeling gaat door..... Toen een Oost Duitse onderwijs functionaris werd gevraagd of een en ander ook van invloed zou zijn op het leerplan op scholen antwoordde hij:‘het vak krijgskunde zal op de scholen moeten worden afgeschaft.’ De bijbel zegt in een van de profetieën van Jesaja’ en men zal de oorlog niet meer leren (Jes. 2:4). Ook staat er: de wapens zullen worden omgesmeed (omgeruild) tot ploegscharen. Rusland heeft tienduizenden soldaten teruggeroepen om deze in te zetten voor economische opbouw o.a. de landbouw, toch iets om over na te denken...... want ook in Suriname zouden we er zeker mee gebaat zijn de wapens om te ruilen voor landbouwwerktuigen en alles wat daarmee samenhangt.

Dan zullen groenten en andere levensmiddelen weer betaalbaar worden. Als de teelt van marihuana en ander verderfelijke spul omgezet wordt in cassave, pinda's vruchtbomen etc. dan..... zal er vrede zijn, dan zal men elkander geen leed meer aandoen. Onmogelijk? Ver af? Dat dacht men in Oost-Europa ook en zomaar van de ene op de andere dag gebeurde het, evenals bij Jericho. Als Christen mogen we geloven in wonderen. De bijbel staat er vol van maar geloven we er echt in? Zou God geen wonderen in Suriname kunnen doen? Zeer zeker. Maar we moeten ook hier iets voor doen. We moeten ons geestelijk wapenen zoals Paulus schrijft in Efeziërs 6 (vers 10-18). Leest U dat eens goed zowel in de N.B.G. bijbel als ook in ‘Goed Nieuws’. We moeten ons wapenen van het hoofd tot de voeten zoals een krijgman. Niet met wapenen van geweld maar wapenen van de geest:

De lendenen omgord met de waarheid het borstpantser der gerechtigheid. Niet alleen zelf waarheidslievend en rechtvaardig zijn maar ook ten strijde trekken tegen onwaarheid en onrechtvaardigheid. De voeten geschoeid met de bereidwilligheid van het evangelie des vredes: Schoenen trekt men aan als men erop uitgaat. We moeten dus in aktie komen. Niet echter in eigen kracht maar met het schild des geloofs, en de helm als bescherming: Gewapend met het zwaard des Geestes, dat is he woord Gods, aanhoudend biddend bij al wat ondernemen.

[p. 20]

Zo uitgerust zijn we soldaten van Christus en gereed om de vijand te weerstaan. Wie die vijand is?

Dat zijn de duivelse krachten die zich in allerlei vormen open-baren. De boze machten die ons ervan proberen te overtuigen: ‘het helpt toch allemaal niet.’ En die zeggen: ‘Het wordt nooit meer goed in dit land en dus kun je maar beter weggaan’. Die zeggen: er is hier geen toekomst meer" enz. Maar zijn wij dan zelf niet mede verantwoordelijk voor de toekomst?

Jezus zelf zegt: ‘Gij zijt het zout der aarde’. Nu weet ieder wel dat je weinig zout nodig hebt om een gerecht smakelijk te maken. Dat houdt in dat zelfs een kleine groep strijdbare Christenen met Gods hulp wonderen tot stand kan brengen. Ook zegt Jezus: ‘Zie ik ben met U al de dagen tot aan het einde der wereld’. Wat hebben we dan nog te vrezen?