Stichtelijk huisboek

De ware schat bij den waren heer.
(Matth. VI:19-25, 33. X:29-31.)

Geen Christen vergadert

Met hunkerend oog

Zich schatten op aarde:

Zijn schat is omhoog!

Dien knagen, dien schenden

Geen motte, geen roest;

Die wordt door geen dieven

Geroofd of verwoest,

Niet angstig begraven,

Of zorgloos verteerd,

Maar immer genoten

En - immer vermeêrd!

Wie diende ooit twee heeren,

Die eindelijk niet

[p. 105]

 

Den eenen zich wijdde,

 

Den tweede verliet?

 

Die tracht naar den Hemel,

 

Verloochen' deze Aard!

 

Geen God en de Mammon

 

Gaan samen gepaard.

 

En had ook de laatste

 

Zijn duizenden veil:

 

Niet zwaar is de keuze -

 

In God is ons heil!

 

 

 

Vaartwel dan, gij zorgen

 

Voor waereldschen nood,

 

Voor lichaam en leven,

 

Voor deksel en brood!

 

Twee muschkens zijn naauwlijks

 

Één penningsken waard,

 

Toch valt er geen enkle

 

Vergeten ter aard:

 

Wat vader heeft immer,

 

Spijt de inspraak van 't bloed,

 

Zijn kindren doen hongren,

 

Zijn vogels gevoed?

 

 

 

Wees, Hemelsche Vader!

 

Voor eeuwig geloofd.

 

Gij hebt zelfs de hairen

 

Geteld op ons hoofd.

 

Gij gaaft ons het Meeste:

 

Zoudt Ge immer of ooit

 

Ons 't Mindere onthouden?

 

Neen, Vader, dat nooit!

[p. 106]

 

Is niet, zoo maar 't harte

 

Naar 't Eeuwige grijpt,

 

Ons kleed ook geweven,

 

Ons koren gerijpt?