Limburgensia

146. H.J.E. Endepols. Mastreechter spraok, doe zeute taol! Maastricht, Gebr. van Aelst, 1933. (209 blz)

‘En klein käös oet ene groete veurraod’ luidt de ondertitel van deze bloemlezing uit de literatuur in Maastrichtsch taaleigen. Een wetenschappelijk man als Dr. Endepols maakt zich het lezen van bloemen niet gemakkelijk: hij begint met ‘sjteinaait’, met het jaar 1281, 1380 enz. Dan bestaat er nog wel geen literatuur in streektaal - die vormt zich omtrent 1800 eerst - doch men treft in allerlei oude stukken uitdrukkingen aan die een gewestelijk karakter dragen.

[p. 127]

Met pastoor Delruelle en Weustenraad, met de poëten der ‘Mommezij’ begint deze literatuur eerst voorgoed. Met Franquinet Sr. in de dichtkunst, met Fons Olterdissen in het proza bereikt ze een hoogtepunt dat sedert dien niet meer overtroffen werd. Toch treden in onze dagen nog verdienstelijke auteurs op den voorgrond, als Dr. Edm. Jaspar. Merkwaardig is wel, dat verschillende Maastrichtenaars, die als literatoren in de landstaal bekend raakten, óók wel eens ‘e veerske’ in dialect begingen. Aan deze bloemlezing is een lijst van spreekwoorden in de volkstaal toegevoegd.

In 1943 verscheen van dit boek een tweede, vermeerderde druk.