Tussen Maas en Mars

[p. 15]

Levensbalans

Wat wil de dood mij vatten
en ik heb nog zoveel kravatten!

Waarom uit het leven gaan
vóór mijn trip naar de maan?

Waarom weg uit de lieve dingen
en 'k heb nog zo hoog te zingen?

Weg uit de zon en een beetje roem,
weg uit de wereld van koren en bloem.

Waarom wil de dood mij verleiden
naar een zijn buiten ruimte en tijden?

En dat juist nu men zwerven gaat
door zonnespiralen zonder grens of maat.

Ik wil nog wel wat gaan wandelen
in het landschap van Schinnen en Schandelen.

Ook wil ik veel schenken, ik weet niet wat,
aan mensheid, aan dierheid, aan neger en kat.

Nog gaarne wat duik in mysterie van dromen,
in wondercosmos van diepste atomen.

Nog zoveel papier liet ik maagdelijk blank;
nog zoveel verwacht ik van hasj is en drank.

[p. 16]

 

Nog moet ik verslijten zoveel schoenen;

 

ook is wel iets met God te verzoenen.

 

 

 

Nog waaien de winden door struikhout en heg...

 

Geduld, geduld. Ga nog wat weg.