Engelse verfdoos

[p. 9]

Light Blue
V

Over blauwe ogen strijken,
tot de avond lijkt zo wijd,
in twee amandele lampen kijken,
zoekend het verouderde: eeuwigheid.
Zo de blonde haren schikken,
tot een vage glimlach guldt,
met de mond naar de neus te mikken,
of de bond daar wordt vervuld.
Met een windsel glans verbinden,
wat nog schemert in de vrouw,
om geen duister meer te vinden,
is licht blauw.