Engelse verfdoos

[p. 19]

Antwerp Blue
XV

Een brede stroom en een hoge toren
op het moment, dat zij elkander horen
en de laatste zijn wil de solist,
die zijn orkest ongaarne mist.
Daar ruisen plots geloste duiven
zwervend en klapperend de weg terug.
Ik speel al met blauwe steentjes en druiven
en 't met mij spelend kind vindt mij niet vlug
genoeg en scheert de kleine schijven
al over de rivier. Huppelen blijven
ze en springen bij de toren aan land.
Waar zijn de druiven? wil ik weten.
‘Die heeft uw kind in mij al opgegeten!’