Engelse verfdoos

[p. 45]

Chinese White
XLI

Lichtechte meisjes staan in het weidedal,
de kopjes witgesluierd tot de hals.
De wind verliet de maan om overal
te fluisteren: zij is niet vals.
De meisjes gloeien in hun elpenbenen
voetjes en wachten op de dageraad.
Zij roeren even met hun slanke tenen,
nu 't op een kerkklok traag vier uren slaat.
Ben ik zo vroeg, dit te bespioneren,
hoe al die sluiers worden zonneschijn
en hoe die meisjes teer-ruisend mediteren,
Kinderen van die Grote Ster te zijn?