Engelse verfdoos

[p. 53]

Horizon Blue
XLIX

Horizons heb ik altijd graag geschilderd
en hun teer blauw ontroerd op doek gelegd.
Woeste buien werden in mij gemilderd,
nadat ik me voor een kim had uitgezegd.

De bomen hebben hun takken dan gekruist
en hun applaus heeft heel het dal doorruist.
Dit blijft me een troost, mijn hele leven
liep ik horizons na. Ik heb gefaald.
De vreugde er in te slapen werd mij nooit niet gegeven,
ik heb er nooit een ingehaald.