Het wondere lied

[p. 50]

Liedje.

Gij hebt mij van mijn ziel vervreemd.

Daar dwaal ik nu verloren,

Maar voor mij uit door bosch en beemd

Blijft zweven 't kuisch bekoren

Van gansch de zoete aanminnigheid
Van u, die Heve eenvoud zijt.

Ik zoek u niet, ik vind u toch,

Gij zijt voor mij geboren;

En vlucht gij mij, ik vind u nog,

Gij zult mij eens behooren

Met gansch de zoete aanminnigheid
Van u, die lieve eenvoud zijt.

[p. 51]

 

Daar is een weg, waar ik u kruis,

 

Dien hebt gij reeds betreden,

 

Hij voert ons beiden naar één huis

 

Van stil geluk en vrede

 

Door gansch de zoete aanminnigheid

 

Van u, die lieve eenvoud zijt.

 

 

 

Hoe bid ik dat u God bewaar,

 

Zoo rein als in mijn droomen,

 

Tot ik u leid voor zijn altaar,

 

Zoo bruid en bruigom komen,

 

In gansch de zoete aanminnigheid

 

Van u, die lieve eenvoud zijt.

 

 

 

En vlucht nu maar vergeefs voor mij,

 

Het zal u tóch niet baten,

 

Want God, die scheidt, voert ook nabij,

 

En nóóit kunt gij mij haten

 

Om gansch de zoete aanminnigheid

 

Van u, die lieve eenvoud zijt.