[Gaet wegh van my, soo lastigh my niet moeyt]
Stemme: Ey siet hoe vreughdigh.
Ofte: O Galathé myn soete Galthé.
GAet wegh van my, soo lastigh my niet moeyt,
Die maer verdient, van my, te zijn verfoeyt:
Gh'aenroept mijnen Naeme, daer toe onbequaeme,
Heydens zijt infaeme, van my uytgheroeyt.
V vyant my Heer noemt, 'k wilt gheren lijden,
Die nedrigh tot u komt, zult ghy verblijden:
Ick hop' gh'en zult mijn ziel noyt laeten sterven,
Op u, en and'ren gheen, staet mijne hop' alleen,
Laet my o Godt ghemeen, nu troost verwerven.
'k En neem niet van mijn uytvercoren [...] broodt,
Om u te gheven, wiens ziel noch is doodt:
'k Gheeft niet aen de honden, heydens noch ghevonden,
Mijn schaepken ontbonden, gheev' ick't in den noodt.
Afjonste my niet quelt, dat ghy u kind'ren,
Verr' boven my hoogh stelt, 't kan my niet hind'ren:
Al ben ick kleen gheacht, om mijn ghebreken,
Van ander maeckt meer feest, my maer noemt eene beest,
Ick hope dit tempeest, kloeck te door-breken.
'k Weet dat ick niet verdien, 't g'heel broodt te krijghen,
Ick sondaress' u dien', door 't neder nijghen:
| |
Gheeft my een druppel van u volle vloeden,
Een sprancxken, maer een sier, van u Goddelijck vier,
Mijn ziel namaels en hier, zal zijn behoeden.
V groot gheloof en diep ootmoedigheyt,
Maeckt tot mijn graci', uwe ziel bereyt;
Door u vast betrauwen, meught my nu aenschouwen,
Gy zult zijn behauwen, tot in d'eeuwicheyt.
|
|
Auteursrechtvrij