Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Den Enghel leert synen Discipel, hoe hy in't midden van 't ghewoel des werelts, hem zal draeghen, sonder syn ziele te besmetten, ofte hem te verstroeyen.

Stemme: Trompet maryn.
Ofte: Ons is een kindt gheboren, in't midden vanden nacht.

LIeve kindt ghy moet leeren, altijdt op alle pleck,
Staedigh u binnen keeren, zult dan zijn sonder vleck:
Als 's werelts woel, 't ghedruys, dat moet u zijn een Cruys;
't Ghepeys van niet, en al, weerhoudt u vanden val.

Godt is den Al ghepresen, de vreught van 's menschens hert,

Sijn aenghenaem soet Wesen, al d'ydelheyt vertert:
Hy is der zielen rust, die al de baeren sust;
't Ghepeys van Godt den Al, weerhoudt u vanden val.

[p. 31]

 

Wat' zijn doch 's werelts prachten, een onghestaedigh riet,

 

Men moet die niet meer achten, als roock, mist, eenen niet:

 

Haer blijdschap, en gheluck, verkeert in grooten druck;

 

't Ghepeys van niet, en al, weerhoudt u vanden val.

 

Moet ghy met haer dan hand'len, wacht u wel van haer peck,

 

Moet ghy ontrent haer wand'len, siet voor u dat haer dreck,

 

V ziel niet en besmet, noch weerent in haer net;

 

't Ghepeys &c.          bis.

 

Niet langh meught blijven letten, op 't gheen ghy siet, en hoort,

 

Ghy moet het ras vers[e]tten, verjaeghen't van u voort:

 

Verdrijft den voghen nest, blijft vry van sonden pest;

 

't Ghepeys &c.          bis.

 

Als de werelt comt quellen, en haer ghenucht u winckt:

 

Ghy moet 't ghesticht her-stellen, eer't omme valt, en sinckt:

 

Zijt dan fuel op u hoe, sluyt deuren, veynsters toe;

 

't Ghepeys &c.          bis.

 

Felix kost niet bereuren, al 's wereldts duysternis,

 

Min, als die inde mueren ster nauw' ghesloten is:

 

Wiert Godt op straet ghewaer, den tijdt van veertich jaer;

 

't Ghepeys van niet en al, weerhielt hem vanden val.