Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Vande sevenste Doot-sonde, ghenoemt Ledigheyt, welcken vos den Wyngaert der Zielen oock bederft.

Stemme: Onlanghs ghingh ick my vermeyden.
Ofte: Maeghdekens comt croontjens vlechten.

EEn legaert is 's duyvels kussen,
Den oorspronck van alle quaet,
Craegh om quae beroert' te sussen,
En volght naer des duyvels raet.

[p. 59]

 

Flau sonder gheest, leeft als een beest,

 

En die ziel versmoort door kleen tempeest,

 

Hy en derft niet kloeck hasarderen,

 

Kiest het minste, voor het meest.

 

Christus heeft berispt die lieden,

 

Die hy alsoo ledigh sagh:

 

Quam den aerbeydt hun ghebieden,

 

't Werck des Wijngaerts heel den dagh.

 

Die wel beghint, en Godt bemint,

 

Altijt der ghenoech te doen hy vint;

 

Mest, wied, en snijdt af, al de quae rancken,

 

Naer Godts wil, de goede bint.

 

Staende waters seer vuyl stincken,

 

't Quae fenijn daer broeyt, en groeyt,

 

Den Heer wilt daer niet af-drincken:

 

Den lauwen uyt-spaut, uyt-roeyt,

 

't Huys dat leegh staet, oock heel vergaet,

 

Alsoo den traeghen achterwaerts gaet;

 

Hy en wilt, noch en zal't vleesch niet dwinghen,

 

Hy soeckt maer sijn eyghen baet.

 

Keyser Titus had' mishaeghen,

 

In sijn Broeders ledigheyt:

 

Vespasiaen quiste daghen,

 

Vlieghskens vingh, alsoo men seyt,

 

Sonder profijt, slijten veel tijt,

 

't Zal hun namaels zijn tot groot verwijt,

 

Moeten aen Godt swaer rekeningh gheven,

 

Van hem zijn vermalendijt.

 

't Buyten werck is niet alleene,

 

Datmen om Godt moet doen heel,

 

't Innigh werck van Magdaleene,

 

Is noch al verr' 't beste deel:

 

't Hert stil ghesust, vierigh gherust,

 

Alle quae begheerten uyt-gheblust;

 

s'Hertjen hof, met vruchten, blommen planten,

 

Naer s'deuchts vruchten heeft Godt lust.

 

s' Werelts volck oock luyaerts nommen

 

Al die inde Cloosters zijn:

 

Wistent' sy 't, sy souden schrommen,

 

Wat aerbeydt daer is en pijn;

 

't Cost groot ghewelt, 't vleesch sich ontstelt:

[p. 60]

 

En leeu, d'eyghen will' moet zijn gevelt,

 

Teghen stroom moetmen den bergh op klemmen,

 

Alsmen stil staet, 't schip neerhelt.

 

Godt van hemel en van eerde,

 

Heeft zijn leven langh ghevrocht:

 

Daerom hy ons vleesch aen veerde

 

Heeft sich nievers in ghesocht;

 

Ons voor ghegaen, door s'doorens baen.

 

Lieve vrienden volght hem naer voordaen,

 

Dient hem vierigh met een yverigh herte.

 

Zult naemaels den loon ontfaen.