Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

De suyver Engelen, en d'onnoosele kleene Kinderkens, commen t'samen t'Kindeken wieghen, ende singhen over-hant een veersken van een Liedeken.

Stemme: Trompet Maryn.
Ofte: Den Koningh is gheboren.

De Enghelen.

O Godt van Godt ghecomen, o Hooghste Majesteyt,
Wat liefd' heeft u doen commen, in dees verworpenheydt,
Rust, rust Emanuel, die dwingt den duyvel fel:
Slaept grauwel vande hel, hel, hel,
Slaept grauwel vande hel.

De Kinderkens.

Willecom moet ghy wesen, o Godt van Hemelrijck:

[p. 70*]

 

Die soo leegh comt gheresen, wordt nu als ons ghelijck:

 

Na, na Kindeken teer, ghy zijt soo grooten Heer,

 

Sus, sus, en kreyt niet meer, meer, meer,

 

Sus, sus, en kreyt niet meer.

 

De Enghelen.

 

Ghy comt hier om te lijden, in dit ellendigh dal,

 

Om den mensch te verblijden, die u bedroeven sal,

 

Rust, rust, Emanuel, die dwingt den duyvel fel:

 

Slaept grauwel vande hel, hel, hel,

 

slaept grauwel vande hel.

 

De Kinderkens.

 

Lof'slevens schoon Fonteyne wy vallen u te voet,

 

Dit Stalken is te kleyne, voor u o Hoogste Goet:

 

Na, na, Kindeken teer, ghy zijt soo grooten Heer,

 

Sus, sus, en kreyt niet meer, meer, meer,

 

Sus, sus, en kreyt niet meer.