Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

De herderkens t'huys commende, spreken t'samen, hun verwonderende vande groote aermoede die sy-lieden daer in't stalleken hebben ghesien.

Stemme: Vne belle tient mon ame.
Ofte: Enfin ceste colombelle, &c.
Ofte: Franciscus Borgias.
Ofte: Seght my ô soete herderinne.

Den herder Phylis spreeckt eerst.

WAt groot aermoed' is daer te vinden,
'k Sagh dat daer niet ten besten was:
Men sagh gheen venster van ghelas,
Door 't open dack, speelden de winden,
Die daer blaesden alsoo stijf,
Dat teere Kindtjen op sijn lijf.

Coridon.

Gheen huysraet heb' ick daer gevonden,

'k En sagh plateel, schotel, noch pot,
Noch wieghsken voor den Grooten Godt,
Noch koets, noch ledicant daer stonden,
Vader, Moeder navenant,
Moesten oock slapen op het zant.

[p. 72*]

 

Leander.

 

Hoe kan't een 's Coninghs hof doch wesen,

 

Daer d'Enghels schaer lof'lijck afspreeckt?

 

Daermen siet dat soo veel ontbreeckt;

 

Verwonder, sagh ick als verwesen,

 

Noyt en heb' ick edel lie'n,

 

In sulcken groot aermoed' ghesien.

 

Lycidas.

 

Ach! desen noot, beweeght mijn herte,

 

Waer zijt ghy menschen rijck, en vreck?

 

Siet uwen Coningh lijdt ghebreck;

 

Ey, comt versoet wat sijne smerte,

 

Als zijn d'aerme lie'n ghenoot;

 

Comt rijck helpt hem oock uyt den noot.