Volledige werken. Deel 13

Mijn beker

'k Ben gelukkig als een koning,
Wen mijn beker is gevuld;
Een paleis schijnt mij mijn woning
En betaald schijnt mij mijn schuld.
't Huilen van mijn zeven bengels
En het kijven van mijn Kaat,
Schijnen me een gejoel van engels;
Dat slechts door de vreugde ontstaat.

[p. 144]

 

Wijzer dan de filosoven

 

Ben ik op dien stond gewis;

 

'k Laat de gansche wereld stoven,

 

'k Zeg: het is zoo als het is;

 

En zoo 't was, zal 't altijd wezen;

 

Ingebeeld is slechts 't verdriet;

 

En wie hopen moet of vreezen

 

Smaakt het echte leven niet.

 

 

 

Onberekenbare schatten

 

Heb ik op dien gullen stond;

 

'k Zie ze vonklend opwaarts spatten

 

Van den beker in mijn mond.

 

'k Geef mij titels met heel karren,

 

In hoedanigheid van vorst,

 

En, geen kruisen, enkel starren

 

Prijken glinstrend op mijn borst!

 

 

 

'k Ben de grootste der poëeten,

 

Honderd beelden schept mijn brein,

 

Als ik daar zoo zacht gezeten,

 

Bobblen zie den garstenwijn.

 

En gevoelig ben ik tevens;

 

'k Min de wereld op dien stond,

 

'k Strooi het dierbaar heil des levens

 

Ongemeten om mij rond.

 

 

 

'k Ben de vrijste man der wereld;

 

Dwingelanden lach ik uit,

 

Als het bier daar voor mij perelt

 

En het in mijne ooren tuit.

 

Constitutie, republieken,

 

Volksbestuur of vorstendwang,

 

Of alwat daar naar mag rieken,

 

'k Ben van hel noch duivel bang!