Bloed in de sneeuw. Karelisch front, februari-juni 1943

[p. 6]

Land van steen

Onwezenlijk, in sneeuw verzonken land,
waaruit de klacht der donk're pijnen rijst
tot waar het ijskoud vuur van sterren brandt
- wie na den nacht het hakenkruis hier hijscht,
neemt zelfgerust zijn lot in eigen hand.

De witte woestheid sloopt de kleine grens
van elk behaaglijk leven - zonder zon
verwaait het voetspoor van den enk'len mensch,
die sprokk'lend dwaalt tot aan den horizon,
een houtvuur als zijn eerst' en laatsten wensch.

Hij bukt zijn bunker in, waar dicht opeen
de kameraden slapen, tot de wacht
een hunner wekt, die daarna dood-alleen
den leegen dag in staart als waar' 't een nacht,
onwezenlijk en grauw - een land van steen.