Bloed in de sneeuw. Karelisch front, februari-juni 1943

[p. 17]

Mein Jung, dein Erbe heisst Kampf!

Ejgil Andersson

Je bent te jong dan dat je 't nù verstaat,
maar eenmaal als je 't ouderhuis verlaat,
dan raakt mijn woord je met den koelen wind:
je wilt, je moèt, je dùrft! - je bent mijn kind.

Mijn zoon, nu groeit het in je kleine hart:
vermetelheid, die elke moeheid tart,
het erf dat ik eens van mijn vader kreeg,
toen hij bij 't laatst vaarwel zijn paard besteeg.

Het is de donk're kracht van ons geslacht,
verborgen stroom, die 't moedig vóorwaarts bracht,
als 't onheil boven ons zich samentrok -
te grooter weerstand bij te grooter schok!

Geen zatte rust, geen hoogmoed en geen vrees
- de glinst'ring die ik in je oogen lees,
is vonk van 't vuur, dat wij in onzen tijd
uit staal slaan en dat straks ons volk bevrijdt.

Je bent te klein, maar eenmaal ben je groot,
dan sta je - weg van huis - aan stormen bloot,
maar koele wind - mijn woord - strijkt door je haar
en maakt het beste in je openbaar.

Geen goud, geen breede stoelen krijg je mee,
jouw erf waait met den wind, jaagt met de zee
- jouw erf is strijd, je leven als soldaat,
wanneer je eenmaal 't ouderhuis verlaat.